Les 10 met Jos Kumps: Voor de meeste springruiters lijkt het te simpel om tijd te besteden aan een goed gereden overgang
Nevada’s gedrag tijdens onze vorige les was eerder van het tenenkrommende genre, waar je als het even kan liefst nóóit meer aan denkt. Murphy’s wet of karma, het ging voor geen meter. Ruiters en excuses, kunnen we spreken over een traditioneel plaatje? De “ja maar, ….” is vaak nooit ver weg. “Mijn paard was te fris, hij schrok, hij piekte op de eerste hindernis, we presteerden niet goed, de jury vond het maar niets, ik had het verkeerde bit, mijn paard begreep het niet, hij was bang tijdens het vervoeren, zijn hoeven zijn te kort gekapt, hij heeft nood aan meer scholing, de bodem lag slecht, mijn paard was moe, hij is te groen, etcetera etcetera” Jup, we kennen het allemaal.