Ook Haverklap wil je in je zee van tijd een boei aanreiken met interviews en reportages die je wellicht kunnen boeien. De volgende dagen bieden we je met regelmaat leesvoer aan via Galop.be.
Vicky Van de Poel wordt vandaag (amper) 25 jaar, maar het afgelopen BK was zij met Frenchy VDS de revelatie en sierlijkste combinatie. In haar eerste senior BK eindigde zij op een balkje van brons en daarom uit het archief van Haverklap een bezoek bij Stoeterij Molenhof en CEO Vicky...
Vicky Van De Poel, de revelatie van het BKVicky Van De Poel was met Frenchy VDS de revelatie en sierlijkste combinatie van het BK. Ze werd in haar eerste senior BK zesde, op een balkje van brons. Vicky is al vijf jaar profamazone en wil van haar Molenhof een rendabel bedrijf maken. Dit jaar viel ze met regelmaat op in het driesterren circuit en krijgt ze niets dan lof van haar collega’s die haar prijzen om haar aanpak. Daar zit haar BK paard Frenchy VDS voor iets tussen: een energiebom die ze na veel geduld in de juiste banen weet te leiden. Ze blijft ze zelf opvallend bescheiden bij: ‘Soms denk ik dat ik niet goed genoeg ben voor Frenchy en dat zij beter tot haar recht zou komen bij een echte profruiter’.
Als we afspreken, zijn zonet zeven hengsten veertien ballen armer geworden. Het klinkt als een déjà vu. Wat is dat toch met die castraties? Je kan het langs twee kanten bekijken, lacht Vicky: hoeveel zijn er gesneden en hoeveel hangen er nog aan?
Kris Van Loo
In regel fokken we sportpaarden, geen dekhengsten. Zo eenvoudig is het. Hengsten zijn hier de uitzondering. Ik geef een concreet voorbeeld: Oxford vd Middelstede (Bisquet Balou) is de broer van Torinto en Domino vd Middelstede en kochten we als veulen. Voor de sport. Nick Adriaensen, de fokker, stelde voor om hem te presenteren op de hengstenkeuring. Zo is dat gegaan. Daar waar het initieel niet onze bedoeling was. Achteraf ben ik er blij mee, want zowel Oxford als onze andere hengst Piece of Cake zijn ook goede sportpaarden. Piece heeft veertig merries gedekt dit jaar en dat is goed. Dat is voor ons nog een zoektocht.
De oudste paarden van onze fokkerij zijn zeven jaar. Al hebben we de voorbije jaren jaarlijks vijf, zes veulentjes bijgekocht op diverse veilingen. Nu zijn de veulentjes vooral van eigen kweek. Dit jaar zijn er twaalf geboren. Volgend jaar verwachten we er vijftien. In de hoop dat er over enkele jaren enkele overblijven voor mijn sportcarrière. In regel houden we de veulens bij en geven we ze een kans. Mijn schoonbroer Gert regelt de fokkerij. Voor de hengstenkeuze en combinatie overleggen we met mijn papa en mijn vriend Brent.
We hebben nooit bewust geïnvesteerd in fokmerries. Kastoria ter Doorn (Diamant de Semilly x Lord Z) bijvoorbeeld, hebben we gekocht toen ze drachtig was van Vigo d’Arsouilles. Daar is een hengstenveulen uit geboren, Piece of Cake M, die nu een gekeurde vierjarige hengst is en dat lijkt een heel goed paard in wording. Daarom dat we veel gespoeld hebben uit Kastoria.
La Costa (Gitano van Berkenbroeck x Calvino Z) kochten we als veulen, samen met haar moeder die toen vier was. La Costa springt 1.45m. We kochten haar als vierjarige en daar hebben we ook enkele veulens uit gespoeld. We hebben nooit bewust fokmerries gekocht. Het waren sportpaarden die we op jonge leeftijd ingezet hebben in de fokkerij. Vandaag zijn Kastoria en La Costa sportpaarden. Als ze jong zijn, kan je ze nog inzetten in de fokkerij. Op latere leeftijd krijgt de sport voorrang. Frenchy VDS (Cornet Obolensky x Quidam de Revel), waarmee ik het BK sprong, hebben we begin dit jaar eenmalig gespoeld. Zonder succes. We hebben het bewust daarbij gelaten. Vorig jaar lukte het wel, toen gaf ze een hengstenveulen van Jenson vh Meulenhof. Maar we dringen bij haar zeker niet aan. We benaderen dat zo natuurlijk mogelijk, met alle respect voor de merries. Tijdens het sportseizoen, gaan we dat nooit combineren. Als ze in een rustperiode op de weide op een natuurlijke wijze hengstig worden, geven we het een kans. Ik zou graag veulentjes hebben van Frenchy, maar we respecteren haar. Het zijn keuzes die je moet maken. Kastoria lijkt goed te fokken en dat impliceert dat we haar eventueel vroeger uit de sport halen voor de fokkerij. Want zo’n merrie kan je vandaag niet meer kopen.
Ik heb daar niet echt veel ervaring mee. Het is een leerproces voor ons, al willen we ook jonge hengsten een kans geven. Ach, je kent dat wel, je kiest welke hengst het best bij je merrie past. Dit jaar kozen we voor onder andere Emerald en Eldorado vd Zeshoek. We gaan voor een mix van jonge talent en ervaren bloed. Ik kijk vooral naar de mentaliteit. De instelling is toch belangrijk. Ik ben daar wel mee bezig hoor, ik zoek dat op in de zoveelste lijn.
In regel niet. Al zijn er uitzonderingen. We geven onze veulens de kans om hier op te groeien. We verkochten vorig jaar een vijfjarige Emerald uit mijn Chablie (Sir Major de la Cour x Nonstop). Met haar werd ik vier jaar geleden tweede in de tweesterren GP van de Brussels Stephex Masters. Die Emerald kocht onze buurman Axel Verlooy. Maar volgend jaar verwachten we opnieuw een veulen van Chablie x Emerald.
Ik volg de veulens op de voet en beoordeel ze bij het vrijspringen. We hebben enkele ruiters die de eerste lessen bijbrengen. In regel neem ik ze over als ze zes jaar zijn. Onze twee hengsten van vier en vijf jaar leid ik zelf op. Het moet ook passen met iedereen.
Het maakt niet uit hoe groot ze zijn, ik kies voor mentaliteit. En geef dan maar bloed. Zoals Frenchy, dat zal je wel gezien hebben. Ik ken mijn probleem hoor, ik zie te vaak enkel de positieve aspecten en ga ervan uit dat ik de mindere punten wel zal oplossen. Wat niet altijd mogelijk is.
Voorlopig valt dat mee, al zijn ze nog jong. Onder het zadel voel ik het verschil niet en ben ik er vrij gerust in. Aan de hand gaan ze bij mij wel eens meer brullen. Je bent natuurlijk altijd voorzichtiger met een hengst, je moet meer bij de pinken zijn, al is dat louter een voorzorgsmaatregel.
Zo benader ik alle paarden. Bij Frenchy heeft dat geloond. Als vier en vijfjarige heb ik vaak de wenkbrauwen gefronst en de vraag gesteld of dat ooit zou goedkomen. Als er toen een dominante ruiter met een strenge hand zou opgezeten hebben, was het niet goed gekomen.
Ik was op wedstrijd in Bonheiden, toen Harry Bruynseels me voorstelde om naar een vierjarige te komen kijken. Frenchy dus. Ze was amper zadelmak, maar ik vond ze zo mooi! En ze had bloed en sprong fantastisch in vrijheid. Ik heb er niet mee gereden, omdat ze niks kende. Frenchy verhuisde naar onze stal, waar Nick zich al tien jaar ontfermt over de vier en vijfjarigen. Nick is een geweldige goede ruiter en opleider van jonge paarden, al herinner ik nog zijn eerste beoordeling van Frenchy: ‘ik heb er geen gevoel bij’. Dat was de eerste maal in al die jaren en paarden dat hij dat zei. Ik heb Frenchy dan overgenomen. De reacties op onze eerste oefenwedstrijdjes waren niet mis te verstaan; wat een hert heb je nu mee.
Frenchy was braaf, maar had zoveel bloed dat ze enkel wou galopperen, veel galopperen. Een hectisch beestje dat haar hoofd van links naar rechts zwaaide. Zij wist met haar energie geen blijf. Frenchy dacht dat ze een koerspaard was. Ik ben vaak radeloos afgestapt. Ik wist het ook niet meer. Misschien toch eerst longeren en dan terug proberen? Zonder succes. Ik heb gedacht dat het niet goed zou komen. Het eigenaardige was wel dat ze op wedstrijd zelden een balk pakte. Springen kon ze en ze had een goede instelling. Maar veel te veel energie. Van in het begin was op wedstrijd de laatste dag de beste dag voor Frenchy. En dat bleek nu ook op het BK. Het is allemaal goed uitgedraaid. Dat ene foutje in de finale, kwam gewoon omdat ik been gaf, terwijl ik rustig had moeten blijven en haar gewoon had moeten laten springen.
In de beginfase van de opleiding, laat je je jongeren lang en diep draven. Frenchy heeft dat twee jaar niet gedaan. Geen zin in. Ze werd er ambetant van. En hoeveel bitten we niet geprobeerd hebben! Het maakte geen verschil. Ik had weinig verbinding. Ik nam ze dan maar mee op wedstrijd en ik weet het nog goed, het was in Zandhoven. Ik besloot om ze in een hogere reeks te starten en plots had ze wel oog voor de sprong.
Ik nog maar 24 jaar, al heb ik van in de ponytijd altijd wel speciale paarden gehad. Ik had dus al een klein beetje ervaring en dat maakte dat ik nooit moedeloos geworden ben. Ik werk vooral op gevoel en probeer te achterhalen waar een paard zich het beste bij voelt. En dat is een permanente zoektocht. Soms weet je het niet meer, of denk je dat je het gevonden hebt, tot de volgende dag.
Word je dan boos?Dat heb ik afgeleerd. Het haalt echt niks uit om je kwaad te maken op een paard. De eerste twee jaar met Frenchy heb ik wel eens het kookpunt bereikt. Als ik voel dat ik kwaad begin te worden, doe ik mijn voeten uit de stijgbeugels en stap ik rond tot ik terug kalm ben. En dan begin ik te tellen. Bij Frenchy heb ik eens tot 400 geteld (lacht).
Twee jaar geleden in Gesves, tijdens de Beker van België voor 7 jarigen. Die zomer heeft ze de goede kant gepakt. Na drie jaar trial and error en afwachten. Thierry Goffinet en Kannabis vd Bucxtale wonnen dat jaar de zevenjarigen, Frenchy werd tiende na een foutje in de barrage. We sprongen dat jaar ook de finale van het WK in Zangersheide. Dayro Arroyave (Koriano van Klapscheut) werd wereldkampioen, wij kregen vijf strafpunten. Frenchy onderging als zevenjarige een metamorfose en ik kreeg een wauw gevoel (glimlacht). Frenchy is een gummiballetje en hoe moeilijker het wordt, hoe attenter zij is.
Iedereen keek plots naar Frenchy, terwijl ze haar vroeger niet zagen staan. Ze hebben haar in die periode één keer komen proberen. Die deal is niet doorgegaan en sindsdien zijn we niet geneigd om te verkopen. Al kan je niet in de toekomst kijken. Handel maakt onlosmakelijk deel uit van het Molenhof. Sinds twee jaar is het een aparte entiteit. Voorheen was het een hobby van mijn vader en zijn broer. Nu is het de bedoeling dat het een rendabel bedrijf wordt. We verkochten onlangs de achtjarige Lancaster, die we als veulen kochten, en Demoiselle de la Pomme. Die heb ik zelf opgeleid tot 1.50m niveau. Voor de juiste prijs vertrekt ook Frenchy, al besef ik dat ik voor mijn sportieve carrière zo’n paard nodig heb. Ik leer daar beter van rijden. Aan de andere kant, soms denk ik dat ik niet goed genoeg ben voor Frenchy en dat zij beter tot haar recht zou komen bij een echte profruiter. Ik ben voor het BK bij Niels Bruynseels gaan trainen en stelde vast dat hij vooral de basis accentueerde. Ik voelde me een echte amateur (glimlacht).
Het sportieve niveau blijven behouden zal de grote uitdaging zijn. We beginnen met veulens en jonge paarden. Daar begint de moeilijkheid al, die jongeren beoordelen. We gaan strenger moeten selecteren, al wil ik onze paarden ook een kans geven. Tegelijk moet de stal rendabel worden. Wat niet evident is als je, zoals nu, zo’n 85 paarden moet eten geven. Je hebt veel vaste kosten en de inkomsten zijn onzeker. Dit jaar hebben we al goed verkocht, al besef ik ook dat dat niet altijd lukt. En een beloftevol jong paard kan over enkele jaar niks meer waard zijn.
Moet ik nu eerst naam maken in de sport? Omdat dat ook handel impliceert, of ga ik terug op lager niveau rijden? Dan blijf je een onbekende. Volstaat dat om te overleven? Ik heb nog veel onbeantwoorde vragen.
Ik heb op m’n 18e een half jaar getwijfeld om vervolgens toch te besluiten om mijn kans te wagen in de paarden. Als het niet zou gelukt zijn, was ik nu achter een bureau aan het werken. Of was ik in plaats van met de paarden, nu met de vrachtwagen aan het rijden.
Wou jij topsportamazone worden?Ik heb er nooit van gedroomd om elke week Global Tour te rijden. Ik dacht eerder aan jonge paarden opleiden.
Ja, erg hé! En dan heb ik zo’n goed paard. Ik sprong dit jaar voor het eerst regelmatig driesterren. Dat was weer een ander niveau. Frenchy deed het keigoed, maar inderdaad, er viel vaak dat ene balkje. Er is nog marge voor verbetering.
Er zijn nog veel afwegingen. Soms zou ik meer met het mes tussen de tanden moeten rijden. Aan de andere kant, dat gaat Frenchy niet accepteren. Ik wil het ook nog te mooi doen in het parcours en de totale controle behouden. Terwijl Frenchy me geleerd heeft dat ik wat meer vertrouwen mag hebben, kalm moet blijven en geloven in de kwaliteit van mijn paard.
Zeg!.... Het is nog waar ook (lacht). Omdat ik in de eerste plaats een goed gevoel wil op mijn paard, voor ik er voluit mee ga. Wedstrijden zie ik vooral als scholing. Ik ben eerder trainer dan competitiebeest. Ik wil mijn paarden in de eerste plaats beter maken. Je mag evenmin vergeten dat ik tot voor kort enkel met jonge paarden op pad was. Met de ouderen heb ik me al vaak geklasseerd, sprongen we zelfs op het podium, maar winnen is nog niet gelukt. Met Frenchy gaat dat volgend jaar lukken! Dan hoop en verwacht ik toch om onze eerste internationale GP te winnen.
Ik was al een ganse week aan het stressen voor het BK en dan verschijnt die startlijst. Geen cadeau. Ik wou vooral de finale met de top 16 bereiken. Dan was mijn BK geslaagd. De eerste twee manches kreeg ik telkens één balkje. Voor de finale stond ik op de zevende plaats, wat toch betekent dat ik het al bij al niet zo slecht gedaan heb. Ik had geen stress meer in de finale. Het doel was bereikt. En de laatste ronde was de beste. Ik heb wel nog gevloekt van dat ene balkje in de finale, anders had ik brons. Nu goed, al bij al was het niet slecht voor onze eerste keer. Ik sprak daarstraks over de marge en dat ene balkje dat nog te veel valt. Maar ik zie op het hoogste niveau en bij ervaren ruiters ook nog wel eens een balkje vallen (grijnst). Het overkomt hen ook.
Chapeau met het parcours dat hij heeft afgelegd. Je kan veel argumenten aanhalen die zijn succes verklaren, op het einde van de rit moet Jos het wel alleen doen in de ring. Het grote verschil is dat hij een echte winnersmentaliteit heeft. Jos is veel competitiever dan ik. We verkochten eens een Emerald aan Verlooy. Ik leidde dat paard op en sprong nooit binnen tijd. Tot dat paard bij Jos kwam, sindsdien heeft die nooit tijdsfouten gehad. Dat zegt veel zeker? We hebben ook een andere begeleiding gekregen.
En wat hij ook meer heeft dan ik, zijn paarden. Euro Horse is een voorbeeld van hoe sport en handel kan gecombineerd worden. Ze hebben dat top voor mekaar.
Ik moet nog veel beter leren rijden. Meer vertrouwen hebben in mezelf en mijn paarden. Ik neem in alle opzichten nog te veel mijn tijd. Als Frenchy bij Niels Bruynseels zou staan, had ze al veel gewonnen. Dat is een bedenking die ik me soms maak. Al is dat geen negatieve kanttekening, eerder de vaststelling dat ik nog meer zelfzeker moet worden. Dat is een werkpuntje.
