Simon Delestre: Objectief: Niets veranderen

Op het moment waarop talrijke ruiters kiezen voor competities in Zuid-Europa of Florida, geeft Simon Delestre de voorkeur aan wedstrijden die hem toelaten terug te keren naar huis, al was het maar voor twee dagen per week. De Franse ruiter staat straks misschien op de eerste plaats van de wereldranking, maar hij is niet van plan om iets te veranderen aan zijn gewoontes en aan zijn visie op de sport die hem zo passioneert. Want waarom iets veranderen als alles op wieltjes lijkt te lopen?

Simon Delestre was al lid van het team dat in 2014 in eigen land vice-kampioen werd op World Equestrian Games te Caen, maar het is in 2015 dat de Fransman werkelijk boomde in individuele wedstrijden op het hoogste niveau. Na overwinningen en plaatsingen in 5-sterrenwedstrijden stegen de emoties in augustus 2015 naar een hoogtepunt. In Aken, net voor het laatste parcours van de individuele finale van het Europees kampioenschap, stond Delestre als vierde geklasseerd. « Ik zei tegen mezelf dat ik net naast het podium zou grijpen, wat misschien wel de slechtste plaats is in het klassement, al is het op zich een heel goede prestatie». «We hadden hier amper van durven dromen» vertelt zijn gezellin Magalie. Nochtans is de droom werkelijkheid geworden. Op de leeftijd van 34 jaar stond de Lotharinger wel degelijk op het podium als winnaar van de bronzen medaille, met zijn paard Hermes Ryan. Dat werd meteen zijn beste resultaat ooit in een kampioenschap, zelfs al behaalde hij in 2009 al individueel én teamgoud tijdens de Middellandse Zeespelen, toen nog met Melodie Ardente, de merrie die hem op het hoogste niveau bracht.

Simon Delestre beheerst de techniek en kan presteren onder druk. Hij is een geboren winnaar, vandaar dat na de Europese medaille nog talrijke andere schitterende prestaties volgden, zoals bijvoorbeeld een tweede plaats in de prestigieuze Top Ten Rolex IJRC, die in december werd bevochten in het Zwitserse Genève. Sinds het begin van dit jaar staat de Fransman ook tweede in het wereldklassement. Neen, Simon Delestre laat niets liggen en de marge tussen hem en de Brit Scott Brash wordt steeds kleiner. « Ik voel me heel goed in deze positie, het is op zich al een schitterende prestatie in een carrière als ruiter. » Maar het leiderschap van de World Ranking was nog nooit zo dichtbij, en het zou best kunnen dat de Fransman binnen enkele dagen wel degelijk aan het hoofd van het klassement staat. « Ik denk er wel aan, inderdaad, want het is nu echt wel mogelijk om Scott in te halen, maar het zijn vooral de anderen die mij erover aanspreken. Als het lukt: zoveel te beter. Maar indien niet: uitstel is geen afstel! Ik ga mijn paarden niet forceren om nummer 1 te worden op de wereldranglijst. »

De Lotharinger is een vechter, en dat dateert niet van gisteren. « Zelfs op school al hield hij niet van mislukkingen, zeker niet in wiskunde, want dat was zijn lievelingsvak. En als hij als kind niet won op wedstrijden, was hij pissig» verklapt zijn moeder Magali. Dat wordt bevestigd door vader Marcel, die trainer is en momenteel coach voor Colombia: «Hij reed alleen om te winnen, hij had veel karakter maar dat was ook zijn sterkte. » Dat sterke temperament blijkt tot op vandaag op de wedstrijden, maar de ruiter heeft geleerd om het te beheersen. « Als ik aan een barrage begin, weet in, in functie van mijn paard, waar ik sta. Als ik kan winnen, dan probeer ik het ook, maar ik rijd in functie van mijn paard. » De resultaten zijn er, met een stal die de ruiter toelaat om altijd competitief te zijn, want hij beschikt over drie Grand-Prixpaarden: Hermes Ryan, Qlassic Bois Margot en Chesall, die heel snel vorderingen heeft gemaakt om zijn stalgenoten bij te staan.

Het valt niet te ontkennen dat Simon Delestre van competitie houdt. «Als ik elk weekend kon springen, zou ik het doen, maar het ideale ritme is: vier dagen op wedstrijd en drie dagen thuis.» En de Fransman is graag thuis, in zijn basis in Solgne in het departement Moselle. Hier is hij geboren en getogen. « Ik ben hier omringd door mensen die heel dicht bij mij staan, al heel lang, en dat verandert niet » legt hij uit. Hij woont samen met zijn gezellin Magalie en zijn dochtertje Louane, net naast zijn ouders Marcel en Magali. Het gezin zal binnen enkele maanden zelfs worden uitgebreid. « Wij delen dezelfde passie, vertelt zijn gezellin, dus het leven als ruiter en het gezinsleven gaan goed samen. Onze hele organisatie draait natuurlijk rond de paarden, maar we zorgen ervoor dat ons dochtertje ons zoveel mogelijk kan vergezellen, dat we zoveel mogelijk dingen kunnen delen met haar en dat ze ook kan genieten van haar papa. » De familie is hier erg belangrijk, en Simon Delestre denkt er niet aan om te gaan verhuizen. « Dit is niet meteen de beste regio om je als ruiter te vestigen, het is Normandië of Parijs niet, maar dit is wel centraler gelegen om deel te nemen aan internationale wedstrijden. » En al zakt de temperatuur hier soms ver onder het vriespunt, de sfeer binnen de muren van het domein blijft altijd warm. De activiteiten beginnen hier altijd heel vroeg.

« Simon is een harde werker, hij stelt zichzelf elk dag weer in vraag » vertelt zijn vader, die er er fier op dat zijn zoon elke ochtend om 7 uur in het zadel zit, weer of geen weer. « Hij behoudt die regelmaat, zijn resultaten veranderen daar niets aan, hij laat zich niet afleiden » vervolgt Magalie. Zij helpt hem met de administratie, de voorbereiding van de wedstrijden en de logistieke organisatie van de wedstrijdstal. Simon Delestre zit de hele voormiddag in het zadel, luncht samen met de familie, en rijdt na de middag nog een of twee paarden, om zich daarna te wijden aan het beheer van zijn stal en zijn personeel, de zoektocht naar nieuwe paarden… Kortom, hij is ook een echte bedrijfsleider.

En ondanks het feit dat hij momenteel uitzonderlijke paarden onder het zadel heeft, wil hij zeker niet op zijn lauweren rusten. Tijdens de week blijft hij jonge paarden opleiden en uitbrengen op wedstrijden, om de aflossing van de wacht te verzekeren. « Ik houd ervan om jonge paarden te hebben, om hun opleiding en vooruitgang te volgen. Want vandaag heb je meerdere Grand-Prixpaarden nodig om te blijven meedraaien aan de top. » En de kwaliteit is blijkbaar aanwezig in de stallingen van de Europese bronzen medaille, die met name ook de kleine vosruin heeft opgeleid met wie hij die medaille deelt. « Hermes Ryan is hier aangekomen toen hij 5 jaar oud was en hij heeft nog nooit een ronde verknoeid. Hij heeft een ongelofelijk temperament en hij kan alles springen. Hij is ook heel erg slim en hij heeft graag dat men met hem bezig is», zegt Simon, die liever over zijn paarden spreekt dan over zichzelf. Maar op dit moment springt Hermes Ryan geen wedstrijden. « Hij wordt wel normaal getraind, met de bedoeling de competitie te hernemen tijdens het buitenseizoen. » Dus neemt de Fransman Qlassic Bois Margot mee naar Göteborg voor de finale van de Wereldbeker Longines FEI, waar hij tot de grote favorieten behoort. Qlassic Bois Margot is op dit moment heel goed in vorm en hij springt steeds beter.

Zweden zou dus best wel het decor kunnen zijn van een nieuw groot succes voor de ruiter die een partnership heeft afgesloten met het huis Hermes Ryan. Maar dat is slechts één etappe in het belangrijke jaar 2016, in het vooruitzicht van Brazilië. Rio blijft objectief nummer 1, en zelfs al kun je nooit aan exacte wetenschap doen als je het over paarden hebt, dan nog weet iedereen dat de Lotharinger twee toppers in huis heeft. « Ik heb het geluk dat ze beide zowel fysiek als mentaal over al hun mogelijkheden beschikken. Maar op dit moment ligt er nog niets vast. » Een veeleer comfortabele situatie voor Delestre, al zijn we nog zes maanden van het startschot van de olympische proeven verwijderd.