Schockemöhle en Van de Lageweg 70

Twee hippische iconen, Paul Schockemöhle en Wiepke van de Lageweg, worden zeventig

"Het was een bijzondere dag, die 22ste maart 1945"

Je zou er bijna in gaan geloven dat de stand van sterren, zon en maan op de dag van je geboorte van invloed zijn op de rest van je leven. Hoe kan het anders dat twee mensen - Wiepke van de Lageweg en Paul Schockemöhle - die op 22 maart 1945 werden geboren in veel gevallen een identieke levensloop kennen. Alle twee groeiden ze uit tot de meest invloedrijke hengstenhouder van hun land. Beide hebben een imposante stoeterij, die aan de lopende band toppaarden produceert. Alle twee bestieren een stal waar hippische topsport wordt bedreven en beiden drijven handel in paarden en sperma over de gehele wereld. Wat innovatie, durf en visie betreft doet de één niet voor de ander onder. De sterren, de zon en de maan moeten op die 22ste maart 1945 wel een heel bijzondere plaats aan het firmament hebben ingenomen, want toen aanschouwden Wiepke van de Lageweg en Paul Schockemöhle voor het eerst het levenslicht. Het is ongelooflijk dat twee levens zich via één enkel patroon laten uittekenen.

De Tweede Wereldoorlog bevond zich in het laatste stadium, maar de naweeën daarvan hadden een grote invloed op het leven van Schockemöhle. In Duitsland gold het recht van de eerstgeborene. "Dat hield in dat er voor mijn vader geen plaats was op de ouderlijke boerderij, waarop hij in het Emsland van de overheid een ontginningsboerderij kreeg. Toen de oudste broer van mijn vader niet terugkeerde uit Rusland ging mijn vader terug naar de ouderlijke boerderij in Mühlen", vertelt Schockemöhle. Paul was de jongste van drie broers (Paul, Alwin en Wener) en ook hem was duidelijk dat er geen plek was op de ouderlijke boerderij.

Wiepke van de Lageweg was niet de oudste zoon op de boerderij en ook hij wist al op jonge leeftijd dat hij moest omkijken naar iets anders.

Beide mannen kozen voor de handel. Wiepke begon als kind van tien met het handelen in konijnen, geiten en kippen en Paul stapte als 16-jarige in het pluimvee. Zijn acht jaar oudere broer Alwin was al begonnen met het rijden van paarden. Logisch, want thuis hadden ze niet alleen paarden, maar ook een dekstation. "Het was dus ook logisch dat ik een gedeelte van de winst die ik maakte investeerde in paarden. Op mijn negentiende had ik al een handelsstal met een ruiter in vaste dienst. Het waren wel goedkope paarden", vertelt Paul, die met een lach op zijn gezicht vertelt dat hij als zestienjarige al meer verdiende dan de leraren op school. "Op die leeftijd heb ik de schooltas weggegooid en me vol op de handel gestort. Elke ochtend voor de zon opkwam zat ik bij mijn vader onder de koeien om ze te melken. Dan de boer op en op zoek naar handel. Mijn vader was geen veehandelaar dus ik moest zelf een klantenkring opbouwen. Dan op tijd weer thuis zijn want de koeien moesten s'avonds ook weer gemolken worden", vertelt Wiepke.

"We hebben schijnbaar dezelfde motivatie gehad", stelt Paul vast. Ook in de aanvang van beide bedrijven waren paarden geen hoofdzaak. Voor Van de Lageweg was het de handel in rundvee. Voor Schockemöhle waren dat eerst kippen, daarna was hij makelaar in grond en daaruit kwamen weer een internationaal transportbedrijf, logistieke centra, textiel en deelname in bedrijven die kunststof producten produceren. Nu verschaft hij werk aan ruim duizend mensen. Wiepke: "Op mijn 27ste heb ik mijn eerste paard gekocht, die was niet goed genoeg, maar de tweede bleek een hele beste. Dat was Nimmerdor. Ik heb mij steeds geconcentreerd op de handel in paarden, de fokkerij en de hengstenhouderij en wij hebben nu een 25-tal mensen aan het werk. Daarnaast heb ik nog steeds de handel in rundvee aangehouden".

In tegenstelling tot Paul Schockemöhle kan Wiepke van de Lageweg zelf niet terugkijken op een glanzende carrière in de springsport. Paul: "Als ruiter ben ik autodidact. Ik reed eigenlijk alleen de paarden waarmee mijn stalruiter problemen had. Daardoor verdiende mijn rijstijl in de ogen van velen niet de schoonheidprijs. Ik kocht niet de duurste paarden en die hadden allemaal hun eigen problemen. Ik denk dat ik daarvan heel veel heb geleerd en dat kwam mij later goed van pas. Niet alleen als ruiter, maar ook om mensen als Sloothaak, Beerbaum en Becker verder te helpen in hun rijden", blikt Schockemöhle terug. Was voor Wiepke de eerste aankoop een minder geslaagde toen hij met dat paard naar de keuring ging , de tweede legde de basis onder het huidige imperium in Beers. "Daarnaast kocht ik merries en veulens, maar ze moesten over de beste bloedlijnen beschikken. Daarnaast waren type en beweging belangrijk selectiecriteria voor mij. Alleen met merries als Hyazinthe, moeder van Ahorn en vele internationale springpaarden en Shoraya, de grootmoeder van onder andere Bubalu kom je verder", aldus Wiepke. "Zoals wij de hengstenhouderij bedrijven heb je het beste van het beste nodig. Je kunt nu als fokker dankzij KI over sperma beschikken van de beste hengsten uit de gehele wereld", vertelt Paul en Wiepke valt hem bij: "We moeten de lat zo hoog mogelijk leggen, anders verliezen we de strijd".

Voor de VDL Stud legde Nimmerdor het solide fundament en voor Paul Schockemöhle was dat Askan. "Tot dat moment was het duurste springpaard dat ooit verkocht was Palermo, die naar Wolfgang Kuhn ging. Ik beurde voor Askan in 1971 DM 750.000 en verloor daarmee weliswaar mij kansen op deelname aan de Olympische Spelen, maar legde wel een gezonde financiële basis onder mijn bedrijf. Met Askan, in die tijd het beste springpaard van de wereld, maakte Gerd Wiltfang een jaar later deel uit van de goud winnende equipe op de OS van München, Voor dat geld heb ik mijn rijhal en paardenstallen gebouwd".

"Ik kocht Nimmerdor voor 25.000 gulden en dat was vijf maal meer dan wat ik betaald had voor het huis waarin we woonden. Nimmerdor heeft ons de gezonde financiële basis gegeven en daarnaast is Jus de Pomme van enorm belang geweest. Direct na zijn dubbele gouden medaille op de OS van 1996 is hij overleden. Thuis was na het overlijden van Jus de Pomme de stemming ver onder het nulpunt. Ik keek de kring rond en zei dat we geluk hadden gehad. Jus de Pomme was na en niet voor de Olympische Spelen overleden! De VDL Stud had in eenmaal een wereldwijde bekendheid en alle deuren die tot dan toe voor ons niet te openen waren openden zich. Nimmerdor en Jus de Pomme hebben de basis gelegd voor ons bedrijf", vertelt Wiepke.

Toen Deister in het leven kwam van Paul Schockemöhle had hij inmiddels de financiële zaken zo op orde dat hij dit paard niet meer hoefde te verkopen. Daar is een significant verschil tussen Paul en Wiepke, want Van de Lageweg zelf heeft nooit aan springwedstrijden deelgenomen, terwijl Paul in 1981 dubbel goud won op het EK in Műnchen en dat huzarenstukje in Hickstead twee jaar later individueel herhaalde. In 1984 was er brons op de OS in Los Angeles met het team en in 1985 won Paul de derde individuele titel op het EK in Dinard en met het team brons. Dat alles met dat ene paard: de legendarische Deister.

Paul en Wiepke vinden zich in meer overeenkomsten. In beide gevallen was hun vader de minst zakelijke, terwijl juist moeder de zaak met straffe hand leidde. Natuurlijk is er sprake van een zekere mate van genetische aanleg, maar beiden zijn het er ook over eens dat je moet willen. "Als een springpaard niet wil, ook al is die nog zo mooi gefokt, dan kun je het vergeten". Ze vinden elkaar ook in de mening dat ze alle twee er al jong achter kwamen dat ze zelf iets van hun leven moesten maken. En dat ze alleen iets konden bereiken als ze er keihard voor wilden werken. Paul wil wel toegeven dat zijn liefde voor het paard bij zijn vader vandaan komt, terwijl Wiepke daar zijn opa van moeders kant voor verantwoordelijk houdt. Een klein verschil tussen beiden is dat Paul zegt meer paardenman dat zakenman te zijn, terwijl Wiepke daar aan toevoegt dat bij hem de koeien er zeker bij horen. Er is sprake van een groot wederzijds respect. "Wat ik in Paul enorm waardeer is dat hij steeds bereid is om zijn klanten te helpen in de sport te presteren" zegt Wiepke. "Ik waardeer in Wiepke de heldere geest en zijn gebrek aan angst om hard te werken", zegt Paul.

De beide heren worden binnenkort 70. Hoe kijken zij naar de toekomst? Paul Schockemöhle: "De continue instroom van jongelui zorgt er voor dat veranderingen steeds doorgaan. Zij zullen de nieuwe wegen vinden. Ik heb het moeilijker als Wiepke, want hij heeft drie zonen die doorgaan. Bij mij is het een one man show. Ik heb goede medewerkers en heb mijn zaken denk ik goed georganiseerd. Veel is ook in de hippische wereld op de goede weg. Om nieuwe wegen in te slaan moet je veel proberen. Soms lukt het, maar vaak ook niet. Ik zie nog steeds uitdagingen en daarmee beïnvloed ik mijn bedrijven en volgens mij geldt dat voor Wiepke net zo. Sinds tien jaar wordt ongeveer 50% van de veulens bij mij geboren dankzij embryo transplantatie. Als het om klonen gaat moet ik constateren dat er op dit moment ongeveer 200 klonen rondlopen en ik ben er helaas nog niet één tegen gekomen die evengoed is als zijn tweelingbroer of -zus", vertelt Paul. Van de Lageweg vertelt minder gelukkig te zijn geweest met embryotransplantatie. Maar ook in het klonen ziet hij niets. "Kijk je naar de selectie op het gnoom, dan moet je constateren dat een top spring- of dressuurpaard over minimaal een twintigtal eigenschappen dient te beschikken. Daarnaast spelen heel veel andere factoren ook nog een rol, zoals de opleiding en de gezondheid, en aan een paard zonder vechtlust heb je ook niets. Dat geldt voor een springpaard en ook voor een dressuurpaard. Ze moeten willen vechten!" stelt Wiepke.

Beide mannen worden geconfronteerd met enkele citaten uit hun geboortehoroscoop van 22 maart 1945 en beiden geven aan daar geen enkele waarde aan toe te kennen. Toch zijn ze beiden stomverbaasd als blijkt dat ze zich er heel goed in herkennen. "Een sterke persoonlijkheid, vol creatieve energie, probeert in alles de beste te zijn, ambitieus, houdt van reizen, benut de agressiviteit in de sociale strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid. Houdt van orde, organsiatie en harmonie. Doet van alles om in het dagelijks leven rond te komen. Houdt van vrienden om zich heen, die vol van geestdrift en standvastig van aard zijn. Beschikt over een sterke ondernemingsgeest". Beide heren zijn iets beduusd van de overeenkomsten die hen kenmerken.

Het gesprek heeft lang genoeg geduurd. Ze gaan paarden kijken en hun kennersblik heeft aan een kort moment voldoende om het paard dat in de box staat te doorgronden. Paul Schockemöhle en Wiepke van de Lageweg. Twee bijna 70-jarigen, met meer overeenkomsten dan verschillen. In de handel zeker geen vrienden, daarvoor is de vechtlust van beide te groot. Wel vol van respect voor elkaar. Als paardenmannen wel dikke maatjes, omdat de liefde voor het paard hen meer bindt dan de gemeenschappelijke geboortedatum!