Ook Haverklap wil je in je zee van tijd een boei aanreiken met interviews en reportages die je wellicht kunnen boeien. De volgende dagen bieden we je met regelmaat leesvoer aan via Galop.be.
In de verjaardagsspecial mag ook Gudrun Patteet niet vergeten worden. Zij blaast vandaag 35 kaarsjes uit. Wij interviewden haar na haar eerste wereldbekerzege in Helsinki.
Gudrun Patteet vertelde enkele jaren geleden eerlijk dat ze nog niet tot de top behoorde. Vandaag staat er naast een vijfsterren GP zege ook de wereldbeker van Helsinki op haar palmares. En naast een gouden nu ook een bronzen medaille op het recente WK in Zangersheide. Daar kwamen nog enkele lucratieve deals bij, zoals de verkoop van Sea Coast Just The Music, waarmee ze aantoonde dat ze meer dan een meerwaarde kan geven aan een paard; ‘Ik denk dat Just The Music het duurste negenjarig paard is dat ooit in België verkocht werd’, vertelt Gudrun daarover. 2018 Was sportief en extra sportief een goed jaar. En het is nog niet gedaan. Op 30 december wil ze voldoende punten hebben voor de wereldbekerfinale. Dat is haar eerste doel voor volgend jaar.
Kris Van Loo
We kunnen moeilijk stellen dat dit de moeilijkste proef was. We zijn inmiddels vertrouwd met vijfsterren wedstrijden. De piste in Helsinki is klein, dat maakt het op zich al moeilijker, in combinatie met hindernissen tot 1.65m. Evident was het niet. Oslo en Helsinki zijn geen wereldbekers meer waar je vlot punten kan pakken.
Ja, al was er dit jaar een kentering. De laatste keer dat hij nog eens abnormaal en ongecontroleerd reageerde, was in Mechelen vorig jaar. Sindsdien liet hij me niet meer in de steek.
En heeft hij maturiteit gekregen? Als ik kijk naar het afgelopen jaar, kan ik dat enkel beamen. Als ik kijk naar volgend jaar, kan en wil ik me daar niet over uitspreken. Alles wijst in die richting, maar of hij daardoor voorspelbaar is, durf ik niet zeggen. Ik denk dat hij volwassen is en dat ik er kan op rekenen. Dat was toch zo dit jaar. Al zeg ik dat met het nodige voorbehoud.
Aanvankelijk niet, al weten we dat Pebbles een paard is voor de wereldbekers en het hoogste niveau. Dat bewees hij ook; één balkje in Oslo en de zege in Helsinki. Het is niet de bedoeling dat ik met Pebbles deze winter tweesterren ga rijden. Pebbles komt tot zijn recht in de wereldbekers. Vandaar mijn kandidatuur.
Eigenlijk wel. Al probeer ik daar bewust niet aan te denken. In het verleden kon hij me uit het niets laten stikken. Of werd hij beresterk en steigerde hij aan de ingang van de piste, om vervolgens de vijfsterren GP van Knokke Hippique te winnen. Die onvoorspelbaarheid heb ik dit jaar niet meer gekend. Al blijft dat ergens in mijn achterhoofd, dat het zo maar weer kan gebeuren. Ik denk daar bewust niet aan. En ondertussen ben ik nog altijd heel blij met hem. Zo’n overwinning compenseert veel (lacht). Een vijfsterren GP of WB winnen is toch uitzonderlijk. En dit jaar won hij ei zo na Hickstead. We werden vierde in de GP, omdat hij uitgleed in de barrage.
Dat is ook mijn instelling (glimlacht). Het niveau is geen probleem voor Pebbles, hij kan ze bij wijze van spreken allemaal winnen. We moeten ook eerlijk zijn, om te winnen heb je altijd dat tikkeltje geluk of meeval nodig.
Nu verwijs ik weer naar mijn relatie met Pebbles; voor de aanvang van het wereldbekerseizoen heb ik daar niet aan gedacht. Omdat je met Pebbles weinig doelen kan stellen op lange termijn. Zijn verleden leerde me dat ik vervolgens enkel een ontgoocheling rijker was. Het doel nu was gewoon Oslo en Helsinki en nadien zouden we wel zien.
Nu wel ja, al had ik dit niet voorspeld hoor (lacht). Wat wel meevalt, is dat ik na Helsinki plots telefoon kreeg van andere wereldbekers met de vraag of ik wou komen. Ik rijd nu Lyon, Madrid, La Coruna en Mechelen. En dan hoop ik dat ik na Mechelen voldoende punten heb om Pebbles een beetje te laten rusten naar aanloop van de finale.
Nog één keer winnen volstaat (lacht). En als ik mag kiezen, mag dat in Mechelen zijn. Het is al een tijdje geleden dat er nog een Belg won in Mechelen. De finale nadien zou mooi zijn. Onze eerste ook. We sprongen al tweemaal het BK, al viel er daar telkens een balkje te veel. Daar is een reden voor, hoe hoger en moeilijker het parcours, hoe meer Pebbles zijn best doet. Dan is zijn focus groter. Ik weet het, velen vinden hem een beetje gek of op z’n minst speciaal. Ik ken hem al zo lang, dat ik hem gewoon vind.
Wat zouden wij speciaal vinden aan Pebbles?We hebben de voorbije weken de eerste winterprik gevoeld, alle paarden zijn volgens mij blij dat ze binnen staan. Heb je de box van Pebbles gezien? Die is leeg, omdat mijnheer nu liever ’s nachts buiten staat. Hij kan binnen hoor, maar staat nu liever buiten. Tja…Voor een proef wil hij het liefst gelongeerd worden. Geen dressuur, daar heeft hij een hekel aan. Zijn scenario is longeren, inspringen en de piste in. Aanvankelijk deed ik zoals iedereen op wedstrijd; ’s morgens losrijden, een beetje dressuur, maar daar werd hij alleen maar lastig van. Het stresseerde hem, hij wond zich op en werd ambetant. Thuis doen we het ook zo; we proberen hem gelukkig en in conditie te houden door te longeren, stapmolen, wandelen, galoppiste, weide. Veel afwisseling maar geen dressuurwerk. Het klinkt niet logisch, maar het is het beste voor hem. Jos Kumps rijdt er sporadisch dressuur mee. Een hele opgave (lacht).
Het heeft een tijdje geduurd om zijn systeem op punt te stellen en ik denk dat we er nu zijn. We kennen elkaar ondertussen al vijf jaar.
Met voorsprong! In het begin probeerde ik hem op de klassieke manier dressuurmatig te rijden en dat mondde vaak uit in een gevecht, dat hij altijd won. Ik was kansloos en hij verzuurde en verzette zich. Dat uur dressuur was voor beiden een marteling. En de volgende dag was het niet beter.
Tja, Alain (Cloet, red.) had Pebbles al en stond bij Gregory Wathelet. Daar kwam hij in de winter zelfs niet buiten. Feit is wel dat Pebbles altijd goed sprong. Alexander Liefsoens, die Pebbles opleidde, had me wel gezegd hoe hij in elkaar zat. Ik heb er veel op gevloekt, maar in de piste liet Pebbles bijna altijd het beste van zichzelf zien. Als hij er zin in had tenminste. Pebbles is niet aangenaam om te rijden naast de piste, in de piste ondergaat hij een metamorfose en besef je waarom je hem zo graag ziet. Je vergeeft hem dus alles. Ook al zit er weinig logica in en is hij een beetje gek.
Heeft Pebbles je vaak uit je slaap gehouden?Hij heeft me alleszins veel kopzorgen bezorgd. Als hij goed is in de piste, vergeef en vergeet je alles. Dan slaap je goed. Als het eens niet goed was in de ring, stelde ik me wel honderd vragen; wat doe ik verkeerd!? Dat heb ik afgeleerd. Ik kreeg toch nooit antwoord. Daarom maak ik er me niet meer druk in. Ik leef met het besef dat hij het zo nu en dan eens kan laten afweten. En ook met de gedachte, dat als het vandaag eens minder is, het morgen weer goed kan zijn.
Pebbles is stabieler en standvastiger geworden. Zoals hij nu is, kan hij wel in aanmerking komen voor het team. Er gaan weinig paarden kunnen wat hij kan. Al wil ik me vandaag niet uitspreken over morgen.
Omdat Just The Music stabieler was voor het team. Al was Pebbles daar ook goed met een vierde plaats in de GP. Het was bondscoach Peter Weinberg die vooral Just The Music wou testen.
Begin volgend jaar komen enkele paarden terug uit blessure. Momenteel kan ik enkel beroep doen op Kira, al is die nog maar 8 jaar. Coco Berlini komt uit blessure en is terug in het werk. Ook een paard met karakter en veel potentieel. En dan is er nog onze hengst Don’t Touch de Tiji. Hij is twee jaar out geweest en springt opnieuw. Don’t Touch is een fenomeen. Hij sprong recent terug in Hulsterlo, parcours van 1.20m. Hij had een beschadigd gewricht. Dat is geopereerd en zou hersteld zijn. Zijn eerste parcours geven dat aan, al is 1.20m niet te vergelijken met 1.60m. Het probleem was dat we Don’t Touch een jaar hebben laten rusten, de competitie telkens hervatten en hij evenveel keer herviel. Ik hoop echt dat het goed komt, want Don’t Touch heeft alle kwaliteit. Ik vergelijk hem graag met Bacardi van Janika Sprünger, die heeft ook twee jaar stilgestaan en is teruggekomen op het hoogste niveau. We hebben voldoende talent op stal, maar Pebbles trekt de kar.
Dat was niet de bedoeling, maar als het over meerdere miljoenen gaat, is het moeilijk om niet toe te geven. Just The Music was niet te koop, voor alle duidelijkheid. Ik hoor veel mensen zeggen dat ze niet zouden verkopen. Tot ze zo’n zot bod krijgen. Dan denk ik dat iedereen zou verkopen. Ik had Just The Music ook liever bijgehouden, maar een stal die enkel geld kost en waar nooit iets binnenkomt, overleeft niet. En een dergelijke lucratieve deal geeft ook voldoening. Het toont aan dat ik ook een paard kan maken en er een meerwaarde kan aan geven.
We zijn in de eerste plaats een sportstal. Er is na het WK in Zangersheide veel vraag geweest voor de zevenjarige Sea Coast Crystal de L’eau, die brons won, en voor de zesjarige No Mercy vh Kamerveld Z, die negende werd. Die paarden hebben we niet verkocht. Maar finaal hangt alles af van de prijs.
We willen de paarden niet oprijden. Atlantic was twaalf jaar en stond begin dit jaar te koop. We bepalen een prijs en als we die krijgen, vertrekt hij. Zo vertrok Atlantic in augustus naar Cian O’Connor. Enerzijds zijn er paarden die op leeftijd komen en mogen vertrekken. Anderzijds zijn er paarden die we houden voor de sport en dan hangt het gewoon van de prijs af. Voor Just The Music was er al concrete vraag na zijn derde plaats in de GP van La Baule in mei. Maar we kregen niet het juiste bedrag. Tot in augustus. Just The Music is sportief een groot verlies. Het is ook spijtig dat hij nog niet afgewerkt is. Ik had er nog veel meer mee willen doen. Wij zaten nog maar op 75% van zijn capaciteiten. Maar dan is er de economische realiteit.
En het is bij ons niet anders dan elders. Iedereen heeft paarden waar hij veel winst mee maakt en anderen die verlieslatend zijn. We hebben allemaal paarden die meevallen en tegenvallen.
Het is altijd vervelend als mensen er hun eigen verhaal van maken. Atlantic stond begin dit jaar te koop, lang voor die bewuste gerechtelijke perikelen. En Just The Music verhuisde voor veel geld naar een Mexicaan die in Florida resideert en de ambitie heeft om met Just The Music naar de Olympische Spelen van Tokio te gaan. Dat mensen daar hun eigen versie van maken en conclusies uit trekken, is inherent aan de roddel zeker? En een negatief verhaal verkoopt altijd beter. Toen we Ferly en Calypso verkochten, kraaide er geen haan naar, nu maakte iedereen er zijn eigen smeuïge versie van.
Voor zot veel geld. Je moet weten dat hij nog maar negen jaar is en amper enkele vijfsterren GP’s gesprongen heeft.
Dat is overdreven (grijnst).
Haha, dat is al realistischer. Daarmee kom je dichter in de buurt. Ik denk niet dat er in België ooit al een paard van negen jaar voor meer geld verkocht werd. Meer zeg ik daar niet over.
In het voetbal worden nog zottere prijzen betaald. Waarom dat in onze wereld zo geheim blijft? Omdat anders iedereen zijn prijs gaat verhogen, van jaarling via tweejarige tot driejarige, en ga zo maar door. Die grote bedragen spreken tot de verbeelding. Iedereen vergeet dat dat grote uitzonderingen zijn. Hoe is het gegaan met die eerste succesvolle veulenveilingen? Of al die bedragen effectief betaald werden, weten we niet, maar de fokker verdubbelde eensklaps de prijs van zijn veulen, want hij dacht plots dat die veilingprijzen gangbare tarieven werden. En probeer nu eens een goed jong paard te kopen. Die zijn ook veel duurder geworden. Omdat ze horen van die grote bedragen en dan slaat hun fantasie op hol. Nogmaals, spiegel je nooit aan de uitzondering. Want er zijn meer paarden die langs de achterdeur verdwijnen. Daar spreekt niemand over.
Zou je Sea Coast Pebbles Z ook verkopen? Of ligt die niet goed in de markt?Iedereen weet dat Pebbles een beetje gek is. Feit is dat de duurdere paarden veelal verkocht worden aan amateurs en Pebbles is geen amateurpaard (grijnst). Pebbles zal in de ring enkel tot zijn recht komen in professionele handen. Als een professional een rijke sponsor heeft die zijn oog laat vallen op Pebbles, zal hij voor het juiste bedrag evenzeer verkocht worden. Je mag niet vergeten dat Pebbles, Just The Music en Atlantic niet van mij zijn. Nelke, Taxi en Golden Drum waren mijn paarden en die heb ik niet verkocht. In de paarden waar ik vandaag mee rijd, werd geïnvesteerd door derden en die investeerders moeten tevreden blijven. Voor de paarden is dat evenmin een slechte zaak. Ferly bijvoorbeeld, staat bij een amazone in California en wordt daar in de watten gelegd. Die heeft echt een schoon leven. Ik had het aanvankelijk moeilijk als er een paard vertrok, maar onze wereld is niet emotioneel. En ja, een verkoop is altijd dubbel, maar het hoort er nu eenmaal bij. Ik denk dat Nicola (Philippaerts, red.)evenmin blij was toen Harley vd Bisschop verkocht werd, ook al is de familie sportminded. Op enkele uitzonderingen na, denk ik dat op elk paard een prijs staat, zelfs op de paarden die zogezegd niet te koop staan.
Met gemengde gevoelens. Het was een bewogen jaar met sportieve uitschieters en topmomenten. Ik heb de wereldbeker van Helsinki gewonnen, werd derde in La Baule, vierde in Hickstead, brons op het WK in Zangersheide. De verkopen waren een economisch succes, al betekenen ze ook een sportieve stap terug. Met Just The Music sprong ik in de winter nog 1.40m proeven. Ik had nooit gedacht dat hij zo snel zou evolueren. En ik had nog minder gedacht dat hij hier niet meer zou zijn. Dat is boeiend aan onze job en tegelijk zo onvoorspelbaar. Een jaar geleden zou Alain Just The Music voor een tiende verkocht hebben, want hij geloofde er niet echt in. Zo zie je maar. Misschien staat hier een paard dat over enkele maanden aangenaam verrast. En is er een andere waar je veel van verwacht en die het laat afweten.
Toch wel, net daarom is een sportief resultaat zo belangrijk. Een wereldbeker winnen bijvoorbeeld, geeft je tonnen energie en goesting. De eerste vier maanden van dit jaar, was ik bijna elk weekend op wedstrijd. Zonder noemenswaardig resultaat. En dan was er gelukkig La Baule, een morele opsteker.
De nieuwe stal, de paarden, de resultaten. Ik denk vandaag dat we niet slecht bezig zijn. En in vergelijking met twee jaar geleden, hebben we al een grote sprong voorwaarts gemaakt. Ik ben best tevreden met mijn huidige situatie. En dat heeft onder andere te maken met de erkenning. Vroeger werd vlug gezegd dat het voor mij gemakkelijk was, omdat Alain enkel dure paarden kocht. Wat overigens niet waar is. Daarom dat de verkoop van Just The Music een mooi statement was. En over de sportieve successen kan je niet meer zeggen dat het toevalstreffers zijn. In die zin ben ik wel tevreden, ik heb al iets bewezen. Ik ervaar dat ik ook meer au sérieux genomen wordt. Als ik in de barrage zit, wordt er rekening gehouden met mij.
Ik begin al jaren in de Sunshine Tour, omdat die voorjaarstours zeer leerrijk zijn voor de paarden. Dat zal volgend jaar niet anders zijn. Het verschil met vorig jaar zal hopelijk zijn, dat ik voor het eerst de wereldbekerfinale mag rijden (glimlacht). Als ik voel dat Pebbles stabiel blijft, zou ik ook graag in aanmerking willen komen voor de landencompetitie. En voor alle duidelijkheid, ik ga me enkel kandidaat stellen als ik voel dat ik een bijdrage kan leveren. Het heeft geen zin om mee te gaan om de hoop te vullen. Dat wil ik niet. Ik kijk er naar uit!
