Een dag uit het leven van Ludo Philippaerts

Een dag uit het leven van Ludo Philippaerts (54) is nooit representatief. Elke dag is anders. Het is improviseren en anticiperen, ondergaan en doorgaan. Elk moment kan een nieuw element zijn pad kruisen. Ludo is de clubmanager van FC Dorperheide, een ploeg die in de champions league speelt en jeugdopleidingen organiseert. Van paarden en ruiters, die Philippaerts senior constant moet aansturen en bijsturen. We treffen hem op een zeldzame rustige donderdag na een hectische week die begon tijdens het FEI Sports Forum en Lausanne, waar hij zich roerde in het debat rond de jeugdwerking. De volgende dag scoutte en kocht hij paarden in Parijs en Normandië. De voorbije dagen waren lang, de nachten heel kort. Zijn zonen springen vandaag in Opglabbeek, Lier en Miami en er is geen parcours dat hem ontgaat.

Kris Van Loo

In hotel Dorperheide wordt het ontbijtbuffet geserveerd om 07.30h en hangt er aan elke staldeur ‘please clean this room’. Hotelmanager Ludo komt een uurtje later kijken dat het goed is. De (stro)bedden zijn opgemaakt, de gang netjes geveegd. ‘Ik heb zelf elke morgen een ontbijtje nodig, dat zie je toch’, lacht Ludo. Een echt familiemoment is het niet meer; Olivier woont in Bree, Nicola is al drie weken in Amerika en mama Veronique was voor dag en dauw met Thibault en Anthony naar de jeugdconcours in Lier. ‘Als iedereen thuis is, eten we ’s middags samen’, vertelt Ludo, al was dat die dag dus niet het geval. ‘Het gebeurt minder en minder. Als ik Nicola wil zien, moet ik ’s nachts naar de livestream kijken. Maar waar wie ook is, we hebben dagelijks meermaals contact.’

Het was een druk weekje voor Ludo. Maandag vertrok hij om zes uur naar Lausanne voor het FEI Sports Forum. Iets na middernacht was hij thuis. ‘Ik wil het reilen en zeilen van onze sport volgen. Quasi alle vijfsterren organisatoren waren er aanwezig en het was leerrijk om de argumenten van alle partijen te horen. Het is niet evident om alle partijen te verzoenen. Ik was er nog specifieker omdat ik me samen met Peter Bollen ontferm over de jeugdwedstrijden, want daar is de voorbije vijftien jaar niks mee gedaan. De jeugd is een beetje verwaarloosd en wij willen hun belang onderstrepen.
’Maandagavond kwam Ludo thuis om middernacht, om vijf uur later te vertrekken naar Parijs en Normandië en Bretagne. Twee dagen later vertrok hij ’s avonds terug naar huis en was het weer vier uur voor hij zijn bedje zag…..en daardoor miste hij het ontbijt.

'Eigenlijk is dat het liefste wat ik doe, op ontdekkingsreis gaan en paarden scouten’

‘Ik ga gemiddeld driemaal per jaar naar Frankrijk voor een dag of drie om paarden te proberen. In regel gaan Nicola of Olivier mee, maar die waren allebei op wedstrijd. Ruben Lamers is meegereisd. Eigenlijk is dat het liefste wat ik doe, op ontdekkingsreis gaan en paarden scouten. Dat is het mooiste, ik heb doorgaans geen idee wat ik voorgeschoteld krijg en soms vind je onderweg een ruwe diamant. Bij uitbreiding is dat toch het mooiste in je leven? Die onverwachte ontmoetingen, van paarden of mensen die je pad kruisen! De beste paarden die ik kocht, zijn diegenen die onverwacht op mijn weg kwamen.

‘Je winst ligt bij de aankoop’

Ik heb een contactpersoon in Frankrijk die paarden selecteert voor mij. Hij weet wat ik zoek. Vier of vijfjarigen koop ik zelden, tenzij het om een uitzonderlijk exemplaar gaat. Vanaf zes jaar ben ik geïnteresseerd. Ik heb er dertig gezien en drie gekocht. Ik ben een snelle koper.’

Wat is het moeilijkste, kopen of verkopen? ‘Je winst ligt bij de aankoop.’

Genoeg gepraat, Ludo wordt gevraagd! Hij overloopt met Carmen, zijn administratieve duizendpoot, zijn paardenbestand: ‘het zijn er dan ook veel. Ik hen een honderdtal paarden in Polen. Van zes maanden tot zes jaar. Allemaal eigen kweek. Als je tien tot vijftien paarden fokt per jaar, gaat het vooruit. Dan lopen die aantallen vlug op. Thuis staan vijftig paarden, een beetje verder heb ik een accommodatie gehuurd en daar worden 25 jonge paarden opgeleid en eenzelfde aantal is ondergebracht bij diverse ruiters. Gelukkig is er Carmen, zij is mijn rechterhand. Ze volgt heel nauwkeurig de boekhouding op en regelt de integrale papierwinkel. Wat zij van werk verzet is werkelijk fenomenaal. Wij zijn elk weekend ergens op wedstrijd, wereldwijd en zij organiseert de ganse logistiek; paspoorten, gezondheidspapieren, vluchten voor paarden en ruiters, hotel, inschrijvingen, noem maar op. Je hebt geen idee hoeveel daar komt bij kijken. Daarnaast ontfermt ze zich ook over ons paardenbestand en de boekhoudkundige verwerking.’

Het is duidelijk, een stal heeft niet enkel toppaarden nodig, topmedewerkers zijn minstens even belangrijk en Carmen is duidelijk goud waard achter de schermen. In de stallen heeft Ludo ook een goudhaantje; André Frans. ‘Onze stalmanager, hij coördineert de dagelijkse werking in de stal en begeleidt onze ruiters thuis en op wedstrijd. Ik ben blij met mijn mensen. Ik kan hier elk moment met een gerust gemoed wegrijden.’

Dorperheide is in goede handen, is goed georganiseerd en loopt gesmeerd.

‘Hoe laat springt Olivier’, vraagt Ludo aan Carmen. Ze antwoordt meteen; om 09.00h begint de proef, Oliver start als zevende. Niet veel later rijden we naar Sentower Park, op een boogscheut van Dorperheide. We komen toe, Ludo kijkt, belt….Op de andere piste? ‘Shit……net gemist. Olivier rijdt een nieuwe paard, Vibrato. Ik had hem graag eens gezien…gelukkig krijg ik straks de video op mijn smartphone.’

Vibrato kreeg Ludo van Richard Levallois. ‘We zijn onze sportstal bewust aan het minderen. Tot voor kort hadden we een slordige 75 paarden onder het zadel. We hebben dat teruggebracht tot 55. Het probleem is dat je met veel paarden moet beginnen om er enkele goede over te houden. De buitenwereld ziet enkel onze toppaarden, weinigen weten hoeveel daaraan voorafgegaan is. Hoeveel paarden er via de achterdeur verdwijnen. Daarom zijn het geen slechte paarden, maar zijn ze niet goed genoeg voor ons. Aan de toog wordt er enkel gepraat over dat ene toppaard of die ene goede verkoop. Geloof me, het is niet al goud wat blinkt. Als ik grosso modo bereken ga ik op de 100 paarden er 25 met winst verkopen of die breken sportief door. 50 Draaien break even en 25 vertrekken met verlies. Dat is de realiteit. Concreet brengt slechts één paard op vier iets op.’

‘Ik ben blij met mijn mensen. Ik kan hier elk moment met een gerust gemoed wegrijden’

Over geld praat Ludo niet. Als ik aan dat kostenplaatje denk, krijg ik stress, zegt hij met een grijns: ‘er zijn weekends waarbij er twintig paarden en meer op wedstrijd zijn. Enkel dat inschrijvingsgeld kost een bom geld. Ik heb vijftien medewerkers, een uitgebreid wagenpark voor de paarden. Ik weet wel wat het allemaal kost, al wil ik daar niet te vaak bij stilstaan.’

Van Sentower Park gaat het naar de stal van Neil Jones, die Ludo al enkele jaren huurt. Dorperheide is te klein geworden. ‘Thuis staan de paarden van de vier kinderen. Hier staan de jonge paarden en handelspaarden.’

Ludo overloopt met Jonathan de paarden. Er wordt geëvalueerd en geprogrammeerd; welk paard mag in de etalage komen, welk paard wordt bijgehouden en verder opgeleid… .

‘Die speld vinden in de hooiberg, dat is het liefste vat ik doe’, vertelt Ludo met pretoogjes: ‘ik heb gelukkig al wat speldjes gevonden…De verkoop van Winningmood gaf me bijvoorbeeld de financiële morgelijkheid om Charisma en Carlos te kopen. Carlos hadden er al velen geprobeerd en Charisma was tien jaar en sprong in Zweden parcours van 1.35m. Het zijn twee successtory’s en daar krijg ik een kick van; paarden ontdekken waar anderen niks in zien. Je moet ook het geluk hebben om op het juiste moment het juiste paard tegen te komen.’

‘Op de 100 paarden ga je er 25 met winst verkopen of die breken sportief door. 50 Draaien break even en 25 vertrekken met verlies’

De telefoon is vergroeid met zijn oor. Hij wordt meermaals onderbroken. Nu ook, Ludo trekt zich even discreet terug. Zijn non verbaal gedraag laat niets aan het toeval over. Hij zucht en blaast… ‘ach, je maakt van alles mee. Dit was niet nieuw, al laat het mij daarom niet onberoerd. Een potentiële koper toonde interesse voor een paard, ik zeg de prijs, hij wistt hoeveel het kost en nodigt me ’s avonds uit voor een etentje. Daar doet hij doodleuk een tegenbod, minder dan de helft van mijn vraagprijs. Tja….dan zijn we uitgepraat zeker. Het is een harde en soms rare business.’

Over naar de orde van de dag, stalamazone Antonia brengt een jonge zesjarige voor. ‘Eentje die ik zelf gefokt heb. Er waren mensen geïnteresseerd, al weet ik momenteel nog niet of ik ga verkopen. Antonia springt een parcours, Ludo zet de lijnen uit en wordt aangenaam verrast: ‘ik denk dat we dit paard nog even aanhouden. Hij sprong tot nu rustig LRV met de broer van Pieter (Clemens). Ludo zet de hindernissen op hoogte en merkt dat zijn fokproduct er veel in heeft.

‘Wij doen niet veel met jonge paarden. Ik laat ze rustig groeien en opbouwen. Als ze zes zijn, wil ik wel weten waar ze staan. En ja, dat paard verrast me nu aangenaam, al word ik niet euforisch. De weg is nog zo lang. Ik blijf echt wel realistisch. Het kan alle kanten uitdraaien. Het blijft nu eenmaal moeilijk om het karakter en de ingesteldheid van een jong paard in te schatten.’

‘Kopen, opstappen en wegrijden. Dat is de marktevolutie. Ruiters zijn piloten geworden’

Ludo kijkt op zijn horloge, we haasten ons opnieuw naar Sentower Park. Olivier rijdt straks met de heroptredende Henna de Goedereede. Onderweg blikt hij terug op de zesjarige: ‘hij heeft me aangenaam verrast, al is er nog werk aan. Vandaag willen klanten vooral afgewerkte producten. Ze willen opstappen en wegrijden en daar is dat paard nog niet klaar voor. We hebben er nog anderhalf tot twee jaar werk aan. Er is weinig vraag naar groene paarden. Dat komt van Amerika en merk ik dat die trend ook in Europa is overgewaaid. Kopen, opstappen en wegrijden. Dat is de marktevolutie. Ruiters zijn piloten geworden. Soms vind ik dat een spijtige evolutie, want de echte paardenmensen verdwijnen stilaan. Ruiters vliegen de wereld rond en stappen van het ene paard op het andere. Ze hebben geen tijd meer om een paard op te leiden. Het is een vaststelling en dat impliceert dat er langs onze kant een grote vraag is naar ruiters die paarden klaarmaken. …Eigenlijk kan je onze stal vergelijken met een voetbalploeg; met een twintigtal spelers in de A kern en verschillende trainers. Bij ons is het niet anders. Jan Simons geeft dressuurtraining, Kurt Gravemeier springtraining. We hebben mensen die de paarden in conditie houden, noem maar op. En dan is er nog de medische begeleiding …..die gecommercialiseerd is en waar ik het gezond verstand moet bewaren. Want iedereen wil zo snel en zo veel mogelijk rijden, heel vaak is het veel beter om een paard rustig te laten recupereren in de weide. Ook al duurt de comeback dan wat langer, op termijn pluk je daar de vruchten van. Als het allemaal te snel moet gaan, is de kans op herval veel groter.’

‘Als het goed gaat, heb je veel vrienden, als het minder gaat, is er onze familie’

We komen opnieuw aan in Sentower Park……miljaar, weer te laat…Henna gemist. Olivier geeft tekst en uitleg en ook de fokkers die nog deels eigenaar zijn, zagen dat het goed was. Het was een opluchting om Henna terug in de ring te zien. Na bijna een jaar.

‘Henna is een voorbeeld van hoe onvoorspelbaar het kan lopen. Henna sprong vorig jaar enkele malen in de Global Tour. Er waren kopers, ze proberen haar, keuren haar en betalen haar. Een perfecte deal. Woensdag zou ze geleverd worden, dinsdagavond krijgt ze koliek. En woensdag leveren we ze niet bij de klant maar in de paardenkliniek waar ze geopereerd wordt. Het is gelukkig goed gekomen en nu springt ze hier haar eerste concours, na bijna een jaar revalidatie.’

We zijn terug thuis en Ludo observeert Bisquet Balou die met een groom licht werk verricht: ‘zo spijtig van zo’n goed paard. Bisquet kreeg een peesblessure tijdens de finale van de landenprijs in Barcelona. Dat was in september, we zijn nu april. Die ene pees was hersteld en niet veel later was er een andere pees gekwetst. Ik vind dit echt zo een fijn paard, die heeft echt al tegenslag gehad. Maar kijk naar Vincent Kompany….het kan gebeuren en het gebeurt.’

We zijn terug thuis in de ontvangstruimte die een totale make over ondergaat. ‘Ik zit hier al meer dan 20 jaar en de stal was aan een grondige renovatie toe.’ We nemen een koffie en Ludo vertelt dat hij sporadisch terug in het zadel kruipt. ‘Nicola is drie weken in Amerika, Harley keerde na de wereldbekerfinale terug naar huis en die heb ik enkele malen gereden. Gewoon dressuur rijden, voor de fun. Ik heb me voorgenomen om elke dag twee paarden te rijden. Ik ben terug bijgekomen, een beetje fysieke inspanning zal niet slecht zijn. Toen ik vorig jaar deelnam aan Eeuwige Roem, ben ik driemaal per week gaan fitnessen en ik voelde me fitter en slanker. Probleem is dat ik me wel fysiek kan afbeulen, maar dan moet ik een doel hebben. Nu ben ik constant onderweg, van de ene wedstrijd naar de andere, van het ene paard naar het andere. Ik zit in de wagen en in het vliegtuig, eet onregelmatig. En dat merk je.’

Tijd voor een slaatje in De Refter, een plaatselijke bistro in het centrum. Olivier eet mee. Als we buitengaan vraagt een koppel of hun twee kleine dochters op de foto mogen. Niet met Olivier, maar met Ludo…..senior heeft het nog…

‘Ik heb me voorgenomen om elke dag twee paarden te rijden’

Zaken zijn nooit ver weg bij Ludo. Toen we daarstraks een half uurtje op wedstrijd waren, sprak een collega hem aan. Hij had een klant voor een paard en Ludo stuurt nu enkele video’s door. Ondertussen wordt hij gebrieft vanop de wedstrijden. Olivier rijdt vanavond Zilverstar in Opglabbeek, Anthony en Thibault spring simultaan het jeugdconcours in Lier. ‘ik ga moeten schipperen. Zilverstar staat al een tijdje stil en nu Nicola zo vaak weg is, heb ik Olivier gevraagd om hem eens uit te brengen. Maar ik wil mijn jongsten ook zien. Het wordt weer een lastige timing.’ Mama Veronique en André houden hem op de hoogte. Finaal zal hij elke ronde via zijn smartphone binnenkrijgen. ‘Ere wie ere toekomt, schrijf eens dat André een crème van een man is. Hoe hij zich over onze stal en onze zonen ontfermt is van onschatbare waarde.’

Ludo heeft zijn stal recent gereorganiseerd. ‘Het was noodzakelijk, want het dreigde boven mijn hoofd te groeien. Ik kon het alleen niet meer aan. En dan heb je goede mensen nodig die je taken overnemen. Nicola en Olivier nemen ook al veel verantwoordelijkheid, al betekent dat niet dat ik minder werk heb, want nu zijn ook Thibault en Anthony gebeten. Die vier bengels van paarden voorzien is geen sinecure. Ik heb de vergunning voor een nieuwe stal met 60 boxen. Ook een grote uitdaging. Ik denk constant, dag en nacht na; wat kan beter, hoe kan het efficiënter. Ik slaap ook slecht omdat mijn hoofd niet stil staat. Het is soms eigenaardig. Toen ik met Nicola in Omaha was voor de wereldbekerfinale, werd ik ’s nachts plots wakker….Olivier sprong op dat moment in Arezzo en ik zat er geen vijf paarden naast. Ik werd wakker, zette de livestream op en enkel paarden later was Olivier aan de beurt. En dat was zo elke nacht. Dat was omgekeerd ook zo toen ik thuis was en Nicola in Mexico sprong. Dan word ik midden in de nacht wakker. Het is de aard van het beestje en mijn vaderinstinct. Ik ben nu eenmaal een strever. Ik wil de kar niet duwen, ik wil de kar trekken. Ik wil vooraan lopen, op de eerste rij, niet in het anonieme peloton. De lat ligt altijd hoog! Ik heb altijd de vechtlust gehad om de eerste en de beste te willen zijn. Ik ben dan ook met paardrijden gestopt toen ik besefte dat ik op het paard die vechtlust niet meer had.’ Mijn zonen hebben dat ook en dat hebben ze niet enkel van mij. Die gedreven genen hebben ze eveneens van hun moeder meegekregen. Veronique rijdt binnenkort haar eerste internationale dressuurwedstrijd in Saumur….weer iemand meer om paarden voor te zoeken (lacht)

Ondertussen komt Carmen langs met enkele vragen over veulens en paarden. Ze wil ze allemaal in kaart brengen. Voorlopig zijn ze enkel opgeslagen op de harde schijf van Ludo. Carmen noemt één naam en alle info volgt meteen tot in detail. Of toch bijna…’wij zijn in alle opzichten echt enorm gegroeid en ik wil het overzicht bewaren. Zeker met de paarden die in Polen staan. De paarden die in training zijn, ken ik stuk voor stuk. Daarvan ontgaat er mij geen enkel.’

‘Ik slaap slecht omdat mijn hoofd niet stil staat’

De telefoon staat niet stil. Vaak zijn het fokkers of eigenaars die denken dat ze een goed paard hebben voor Ludo. Van een paard dat hij niet kent, vraagt hij een video, van een paard dat al op zijn radar gekomen is, regelt hij een afspraak om samen met Nicola of Olivier te gaan kijken. ‘Een video geeft een eerste indruk, al blijft het een indruk, want je krijgt enkele de beste beelden. Ik ga nooit een paard kopen op basis van een video, zelfs niet als ik een paard zie via livestream. Ik wil een paard altijd live zien.’

‘Ik wil de kar niet duwen, ik wil de kar trekken. Ik wil vooraan lopen, op de eerste rij, niet in het anonieme peloton’

Paarden, het is een permanente niet aflatende zoektocht.

‘Onze sport is een eeuwig durende zoektocht naar verbetering. Weet je wat me heel veel voldoening geeft? Dat ik met hard werken erin geslaagd ben om mijn twee oudste zonen in de top 30 van de wereld te brengen. En dat we dat gerealiseerd hebben met eigen middelen. En ik heb zeker niet het kapitaal van veel concurrenten in de ring, in vergelijking ben ik een kleine garnaal. En toch kunnen we standhouden. Wij kunnen geen miljoenenpaarden kopen. En als we zelf een miljoenenpaard gemaakt hebben is de kans reëel dat het verkocht wordt. Dat is onze realiteit. Ik kan er wel eens eentje bijhouden, maar niet voor al mijn zonen. H&M Legend of Love heb ik nu helemaal gekocht en die wil ik nu wel bijhouden voor Olivier. Ik kon er al veel geld voor krijgen, maar het is niet altijd geld dat je gelukkig maakt. Bijhouden of verkopen is altijd een heel moeilijke afweging, al genieten wij ook van de topsport en zoals ik al zei, het is ook geweldig om je kinderen op het hoogste niveau te zien presteren. Je komt in je carrière veel tegenslag tegen, daarom moet je genieten van de mooie momenten. Dat is nu het voordeel van vier kinderen, met een beetje meeval valt er tijdens een wedstrijd altijd wel één goed resultaat uit de bus (lacht). Al is dat ook niet altijd. Ik herinner me recent nog een zondag waarbij mijn vier zonen in de GP alle vier in de top tien eindigden. Anthony bij de pony’s, Thibault bij de juniors en Olivier en Nicola in de vijfsterren van Parijs. Dat gaf een fantastisch gevoel! Al hebben we ook al zondagen meegemaakt dat ze alle vier een balk mee naar huis brachten. Geen fraai beeld als ze dan thuiskomen…Dan heeft de papa stress. Al is de grootste stress toch als er iemand valt, zoals Olivier onlangs. Dan hou je je hart vast.

‘Weet je wat me heel veel voldoening geeft? Dat ik met hard werken erin geslaagd ben om mijn twee oudste zonen in de top 30 van de wereld te brengen. En dat we dat gerealiseerd hebben met eigen middelen’

De telefoon blijft bijna aanhoudend rinkelen, ditmaal over een paard dat werd verkocht, maar de foto’ gooien roet in het eten. Ludo haalt zijn schouders op: ‘dat is vaak. Ik weet niet of de deal nog doorgaat. We zien wel. Ik kocht dat paard toen hij vier jaar was en toen was er geen afwijking op de foto’s.’ Wordt vervolgd en zo gaat het aanhoudend.

In de namiddag gaat het van Lier naar Opglabbeek. ‘Thibault is echt gedreven, hij heeft de voorbije maanden echte grote sprongen voorwaarts gemaakt.’ Even de timing checken. Leve de telefoon. Enkele minuten later is Ludo weer helemaal op de hoogte. Hij heeft nog even tijd en laadt zich op om te gaan fitnessen. Helaas zijn hier geen foto’s van.

Live of via de livestream, het is duidelijk dat Ludo overal tegelijk is. En dat hij het grote vangnet is van zijn kroost. ‘Als het goed gaat, heb je veel vrienden, als het minder gaat, is er onze familie. Het is belangrijk dat je op iemand kan terugvallen. Iedereen zonder uitzondering heeft mindere periodes en dan wil ik er voor mijn zonen zijn. De avond of beter nacht eindigt in Miami en Ludo zag dat het goed was….

'Het is niet altijd geld dat je gelukkig maakt’

Dit artikel verscheen in Haverklap nr. 8 op 20 april 2017.
Meer paardennieuws zoals dit lezen? Klik dan hier om je te abonneren op Haverklap.