![](/build/default/img/pixel.06c805d5.png)
Belgen redden zich, opdoffer voor de Fransen
België mag ook volgend jaar in de Super League aantreden. Het zag er in Barcelona nochtans even bedenkelijk uit na een dramatische eerste ronde van de springduivels.. en sterk presteren van de Fransen en de Zweden. Uiteindelijk zijn het de Fransen die degraderen, een nieuwe opdoffer voor onze zuiderburen.
De Belgen verzamelden in een dramatische eerste ronde 20 strafpunten met 12 strafpunten voor Jos Lansink en Turbo R en Niels Bruynseels met Item de Quintin. Marc Van Dijck/Goliath en Philippe Lejeune/Vigo hielden de schade beperkt tot telkens 4 strafpunten, maar België stond na die eerste ronde wel helemaal onderin terwijl de Fransen en de Zweden zich in een marge van 4 strafpunten met de Nederlanders en de Verenigde Staten bevonden. De Duitsers met Marco Kutscher en Cornet Obolensky kwamen foutloos door de eerste ronde. In de tweede ronde herpakten de Belgen zich met een sterke ronde van Lejeune, Lansink en Bruynseels die het telkens bij 4 strafpunten hielden, Van Dijck en Goliath zorgden voor het weg te strepen resultaat. Frankrijk en Zweden hielden het bij 8 strafpunten elk. De Zweden die in de eerste ronde 4 strafpunten minder realiseerden dan de Fransen eindigden op een gedeelde tweede plaats. Ze wippen daardoor maar net over de Fransen die als vierde eindigen maar in de eindstand wel laatste werden en degraderen. Duitsland won in Barcelona en wint ook het eindklassement. Belgiê mag zich gelukkig prijzen dat het Zwitserland en de Britten achter zich hield en dat er een gedeelde tweede plaats is waardoor de Fransen geen 10, maar slechts 7 punten pakken. Jos Lansink hield onder extreme druk andermaal het hoofd koel en zorgde met een sterk rondje dat België geen tweede keer naar de hel van de landenwedstrijden moet. In het eindklassement wordt ons land 5de, met 4,5 punt voorsprong op de degraderende Fransen. Al bij al toch een uitstekend resultaat na een seizoen waarin Lucien Somers enkele jongeren kansen gaf en "veteranen" als Marc Van Dijck zich echte clubspelers toonden die het eigen belang wegcijferden ten voordele van het team.