Ook Haverklap wil je in je zee van tijd een boei aanreiken met interviews en reportages die je wellicht kunnen boeien. De volgende dagen bieden we u met regelmaat leesvoer aan via galop.be.

We nemen je mee naar Bildeken en geven je een inkijk in het leerproces van de broers Gaublomme, twee profs tussen de grote jongens.

Brent & Arnaud Gaublomme: ‘het is voor ons nog één groot leerproces’

De broers Arnaud (20) en Brent (23) Gaublomme hebben al een aardig palmares bijeen gesprongen. Ze wonnen medailles op BK’s en EK’s en Arnaud won recent in Mechelen de tweesterren GP met Plato de Muze Z. Vandaag zijn ze profs tussen de grote jongens en valt hun nuchterheid op. Brent zijn ogen gingen open toen hij bij Pieter Devos in de leer was. Arnaud bekent: ‘het is voor ons nog een groot leerproces en dan betaal je leergeld. We hebben niemand die echt zegt hoe we het moeten doen. We moeten het allemaal zelf uitzoeken.’ Het is gelukkig een boeiende zoektocht en onderweg hebben ze al overtuigende referenties laten optekenen in de sport en de handel. Welkom in het Bildeken.

Kris Van Loo

Als je naar Geraardsbergen rijdt, is het eerste ‘Bildeken’ een restaurant?

Arnaud: daar is geen verband mee. De straat noemt het Bildeken, vandaar de verwijzing, naar het restaurant en onze stal. Mijn grootouders hadden al paarden in het Bildeken. Fokken en rijden zit al enkele generaties in onze familie. En nu zijn de twee kleinzonen er fanatiek mee bezig. Waar we nu wonen, begon het allemaal met zes stallen. Twee pony’s voor mijn broer en mij en twee paarden voor mijn vader. Nu zijn er dertig boxen.

Voor jullie grootouders en ouders waren paarden een hobby. Steigerden zij toen ze hoorden dat jullie er een beroep van wilden maken?

Arnaud: dat is een geleidelijk aan proces geweest. Het was geen keuze die uit de lucht kwam gevallen. Van in mijn schooltijd was ik al bezeten van paarden en dat zagen mijn ouders ook.

Brent: bij mij was het oorspronkelijk de bedoeling om het als hobby te houden. Na mijn secundair heb ik universiteit geprobeerd, industrieel ingenieur, al was dat iets te hoog gegrepen. Ik ben overgeschakeld naar een bachelor opleiding. Tot ik een telefoon kreeg van Pieter Devos, drie jaar geleden, met de vraag om voor hem te komen rijden. Ik zag het als een buitenkans en heb er niet lang over moeten nadenken. Ik zag me geen ganse dag achter een bureau zitten. En als je gevraagd wordt door Pieter Devos, voel je je wel vereerd.

Arnaud: ik heb na mijn middelbaar besloten om verder te gaan in de paarden.

Met goedkeuring van jullie ouders, of is daar veel discussie aan vooraf gegaan?

Arnaud: onze papa wou ook altijd beroepsruiter worden, maar heeft nooit die kans gekregen. Het was zijn droom en daarom steunt hij ons in onze droom.

Is het moeilijk om als jonge ondernemers rond te komen?

Brent: we hebben het geluk dat we over de infrastructuur beschikken, al moeten we niet gek doen. Er zijn gelukkig ook voldoende eigenaars die hun paarden aan ons toevertrouwen, waardoor we een vast inkomen hebben aan stalgeld. Al ontken ik niet dat er maanden geweest zijn van pompen of verzuipen.

Arnaud: we hebben het geluk dat Plato De Muze Z goed aan het springen is en prijzengeld vergaart. Dat scheelt, als je een tweesterren wedstrijd rijdt en niet moet bijleggen, mag je al tevreden zijn. Als je met 8 paarden internationaal springt, ben je vlot 4.000€ kwijt. Dat is heel veel geld voor een jong bedrijf.

Jullie hebben op jonge leeftijd al naam gemaakt in de sport?

Brent: we hebben het geluk gehad dat we een heel goede pony hadden, waar zowel ik als Arnaud naam mee maakten.

Arnaud: ik werd er Belgisch en vice Europees kampioen mee! Er was zoveel vraag naar, dat we hem nadien hebben verkocht.

Brent: die pony was een sprookje. Arnaud won er EK zilver mee op zijn verjaardag.

Arnaud: dat bewuste EK heb ik mijn laatste sprongen gemaakt met die pony. Een week later was hij verkocht.

Werd je toen geconfronteerd met de realiteit?

Arnaud: ik was 15 jaar en dat was op dat moment niet plezant. Als ik daar nu op terugblik, ben ik blij met hoe het gegaan is. Afscheid nemen en stoppen op een hoogtepunt is toch mooi? Vorig jaar zijn er ook drie goede paarden, waar we een speciale band mee hadden, verkocht. Corale vh Glemhof (Colman), die achtste werd op het junior EK, is vertrokken. Ook Intro van Eeckelghem (Sandro Boy) is verkocht naar Amerika, net als Esprit d’Intro Z (Elvis Ter Putte). We proberen altijd wel enkele goede paarden te behouden, al is er ook de economische realiteit. En de afspraken die we hebben met eigenaars.

Is dat een moeilijke afweging als je ook de sport ambieert? Je moet naam maken?

Arnaud: dat geluk heb ik nu met de eigenaar van Plato de Muze Z, Herman Stes. Die wil zijn hengst echt houden voor de sport. En hij krijgt elke week telefoon van vijfsterren ruiters.

Is Plato de Muze Z je EK paard?

Arnaud: we springen nu tweesterren en proberen dit jaar naar driesterren te evolueren. En ja, het EK is zeker een doel. Al is dat nog niet evident. Thibault Philippaerts en Thibeau Spits zijn al twee sterke kandidaten voor het EK.

Van jullie laatste tien ranking proeven, sprong je er negen foutloos!

Arnaud: Plato is inderdaad constant. Hij is geen showspringer, wel een nul springer. Ik wil me dit jaar graag bewijzen.

Maakt ’t Bildeken ook gebruik van de dekhengst Plato de Muze Z?

Arnaud: dit jaar gaan we dat zeker doen.

Brent: de hengsten die op stal staan kennen we vanbinnen en vanbuiten. Hun plus en minpunten. Dat maakt dat we strenger zijn voor de hengsten die bij ons staan. Bij Plato is de balans positief (lacht).

Arnaud: Plato komt uit een zeer goede moederlijn. Iphigeneia de Muze springt zelf 1.60m en is een dochter van Erco vh Roosakker met For Pleasure als vader. Plato is genetisch heel interessant gefokt.

Zijn jullie bezeten van de fokkerij?

Brent: we hebben zeker niet de ambitie om hengsten uit te baten, de fokkerij op zich interesseert me mateloos. Paardrijden is mijn beroep, fokkerij is mijn hobby. Als ik niet op een paard zit, zit ik achter mijn computer om bloedlijnen te bestuderen en video’s van hengsten te evalueren.

Hoe moeilijk is dat?

Arnaud: in essentie is het gemakkelijk, je brengt het beste van een vader en een moeder samen.

Brent: en net dat is de grote moeilijkheid. We pakten dat vroeger verkeerd aan. Toen keken we naar de ranglijst van de hengsten en kozen we voor de tophengsten zoals Diamant de Semilly, Cornet Obolensky, Kannan, enzovoort. We zijn daarvan teruggekomen, omdat die hengsten geen bijzonder meerwaarde gaven in onze fokkerij. Enkele jaren geleden hebben we het roer omgegooid. We hebben enerzijds geïnvesteerd in jonge merries uit goede stammen en kiezen nu voor jonge hengsten uit goede lijnen. We kijken nu verder dan de hengst of de merrie, we kijken naar de stam die er achter zit. We zijn die weg ingeslagen en zullen over enkele jaren weten of het de juiste is.

Jullie fokken voor eigen gebruik?

Arnaud: onze veulens gaan niet naar de veiling. De paarden uit onze fokkerij krijgen een eerlijke kans, omdat we ze zelf opleiden.

Brent: daarom dat we ook jonge hengsten gebruiken en daarover spreken we vaak met Jeroen De Winter. Hij is eerlijk in de beoordeling van zijn hengsten en wij kennen onze merries.

Jij rijdt de hengstencompetities Brent, is dat een goede parameter?

Brent: niet echt, omdat we allemaal weten dat ze hengsten kunnen ‘opzetten’ voor zo’n proef en daar mag je je niet door laten verblinden. Wij gebruikten bijvoorbeeld Leandro, Nixon vh Meulenhof en Amadeo vh Vossenhof, omdat we die hengsten al enkele jaren volgen en dan krijg je een completer beeld.

Arnaud: ach, in de hengstenkeuze heeft iedereen altijd een beetje gelijk. En wanneer heb je de juiste keuze gemaakt? De topsport zal altijd weggelegd blijven voor een klein kransje van paarden.

Brent: de fokkerij is een hobby en je hoopt dat je met de juiste combinatie een goed paard krijgt. Want dat vind ik nog altijd gemakkelijker dan een twee of driejarige te beoordelen. Eigenlijk kan je een jong paard pas goed beoordelen als je het een maand op stal hebt. Het kan ook meevallen, zo kochten we op een veulenveiling Princess vh Zorgvliet (Balou du Rouet). Zij had een interessant papier en we waren er ook meteen verliefd op. We hebben ze duur betaald (27.000€, red.), al lijkt alle hoop uit te komen. Vorige week sprong ze haar eerste parcours en ik had nog steeds hetzelfde gevoel als toen ik ze voor het eerst zag.

Wat was het plan toen jullie besloten om profruiter te worden?

Brent: ik denk dat we allebei van het hoogste sportieve niveau willen proeven. Dat was het plan. En ik denk dat dat voor Arnaud vroeger komt dan voor mij, dankzij Plato. Mijn focus ligt momenteel bij de opleiding voor jonge paarden. En wie weet zitten daar paarden bij waarmee ik kan doorgroeien in de sport? Feit is dat we altijd jonge paarden zullen opleiden. Dat is vandaag onze bedrijfsstructuur. De helft van de paarden zijn van eigenaars die ze brengen als ze vier, vijf jaar zijn. En dan hebben we goede afspraken en een duidelijk plan.

Arnaud: daar aan werken en die progressie zien, geeft veel voldoening.

Brent: Ik vind het verhaal van Christophe Vanderhasselt en Identity Vitseroel een mooi verhaal, dat wij ook graag zouden willen schrijven: zelf een paard fokken, bijhouden tot vijfsterren niveau en dan verkopen. Of Frederic Vernaet van T&L. Ik denk dat we ons daar moeten aan spiegelen, eerder dan aan dat kransje topruiters dat elke week de vijfsterren springt.

Wanneer verkoop je het best?

Arnaud: dat is heel moeilijk in te schatten. Je kan beter een veelbelovende zesjarige verkopen, want dat is er nog hoop. En eerlijk, ik kan niet inschatten of een zesjarige echt een topper wordt, omdat ik er misschien nog niet mee gereden heb.

Brent: ik heb bij Pieter Devos enkele 1.20m parcours gereden met Jade vd Bisschop en die gaf toch een wauw gevoel. Dat zag je niet op video, je voelde het wel. Bij die extreem goede paarden, voel je dat verschil. Wij hebben thuis veel goede paarden, maar dat kaliber is uitzonderlijk.

Komen paarden van eigenaars naar één van jullie of naar jullie?

Brent: een paard komt naar ons en daar hebben we nog nooit discussie over gehad. Dat wijst zichzelf uit. Als we een video zien, hebben we al beslist.

Er moeten toch ook verschillen zijn?

Brent: qua gevoel en stijl zitten we dicht bij elkaar. De verdeling ligt ook aan wie welke paarden heeft op dat moment. We zijn daar ook eerlijk in tegenover elkaar en onszelf. Irina de Sarlar Z (Inshallah de Muze) is één van de betere paarden op stal. Ik zag haar vorig jaar in Gesves en had er een goed oog op. Ze komt naar ons en ik rijd haar. Met wisselend succes. Ik had er geen echte klik mee. Arnaud nam ze over en dat liep van de eerste meter.

Maken jullie nooit ruzie?

Brent: eigenlijk niet. Dat is verbazend zeker? Ik vloek wel eens op mijn broer, als hij in mijn weg rijdt.

Arnaud: of omgekeerd (lacht). Als we al eens vloeken, is het om onnozelheden. Wij gaan samen uit, gaan samen op vakantie.

Brent: wij zijn twee handen op één buik.

Jullie maken ook deel uit van het genootschap ‘The Sires’?

Brent (lacht): een grote vriendengroep

Arnaud: Jeroen De Winter is de stichter en CEO (lacht).

Brent: dat idee is gegroeid uit generatiegenoten en het begon allemaal met een Facebook groep. Zullen we samen gaan skiën? En op skivakantie, zullen eens geen fuif organiseren?

Arnaud: die skivakanties zijn best vermoeiend. Je kan niet zeggen dat je uitgerust thuiskomt.

Brent: op wedstrijd zijn we allemaal een beetje serieus en ernstig met onze job bezig. Als we samen zijn of gaan skiën, leer je de andere kant kennen (lacht).

Er is een bende nieuwe jonge wolven opgestaan?

Arnaud: al is de huidige lichting ook nog jong: Pieter Devos, Niels Bruynseels, de tweeling Philippaerts, Jerome Guery, Gregory Wathelet, Jos Verlooy. Die blijven nog jaren actief op het hoogste niveau.

Brent: als je vandaag kijkt naar Gilles Thomas, Andres Vereecke, Jeroen De Winter, Thibeau Spits, die zijn er zich aan het tussen rijden.

Jullie vermelden zichzelf niet?

Brent: we moeten realistisch zijn. Wij worden thuis even hard gesteund, al worden de namen die we vernoemen nog beter professioneel begeleid. En het is een cliché, maar je carrière wordt bepaald door de paarden die je ter beschikking hebt.

Arnaud: bij ons is het paardrijden gegroeid vanuit een hobby, bij bijvoorbeeld Andres, Thibeau of Gilles, was er al een professionele structuur. Wij moeten die van ons nog opbouwen. Wij zijn onze ouders en familie dankbaar voor de kansen die we gekregen hebben en krijgen, al is het enkel een vaststelling dat sommige collega’s, vrienden gegroeid zijn in een professionele omgeving.

Brent: onze structuur heeft ook voordelen. Wij hebben bijvoorbeeld geen groom, wat maakt dat wij onze paarden door en door kennen omdat we er alles zelf mee doen.

Arnaud: wat je onze achterstand zou kunnen noemen, is tevens onze sterkte.

Kunnen jullie bij iemand terecht?

Brent: a ja, bij de Sires hé! (lacht).

Arnaud: met sommige ruiters, zoals Jeroen De Winter, hangen we elke dag aan de lijn.

Wat heb jij in die twee jaar geleerd van Pieter Devos?

Brent: hard werken! Bij Pieter is er een nieuwe wereld voor me opengegaan. Voor ik bij Pieter terechtkwam, reed ik thuis de paarden, op mijn tempo. Bij Pieter Devos is dat tempo serieus opgedreven (lacht). Na één week was er al een zeer confronterend gesprek. ‘Telkens ik u bezig zie, zou ik u een schop onder uw kont willen geven’, zei Pieter en ik had begrepen dat ik een versnelling hoger moest schakelen. Hij had gelijk hoor. Ik heb er een andere en betere mentaliteit gekweekt. Ook rij technisch was het een openbaring. Jan Symons kwam er elke week dressuurles geven en van Dirk Demeersman heb ik ook veel opgestoken. Net als van Pieter, vooral als we samen op wedstrijd gingen. Stal Devos is een goed geoliede machine. Dat is in alles een vijfsterren stal.

Spiegel jij je aan Pieter Devos?

Brent: Ik heb veel respect voor Pieter en zijn levensvisie, al zou ik zijn tempo niet aankunnen.

Arnaud: je moet abnormaal clever zijn om zo’n leven te leiden.

Brent: Pieter is ook veel slimmer, dat merk je aan de snelheid waarmee hij alles verwerkt. Ik kan er me niet aan spiegelen. Al was die twee jaar wel nodig om zelf professioneel te worden. In de jeugdreeksen was ik handig in de piste en kreeg ik het vaak geregeld. Bij Pieter leerde ik dat die twee minuten in de ring slechts een fractie is van al het werk.

Arnaud, heb jij nooit overwogen om je licht eens elders op te steken?

Overwogen wel. Ik heb een half jaar deeltijds bij Marc Van Dijck gewerkt. De kans moet zich ook voordoen.

Brent: ik had nog een jaar langer willen blijven bij Pieter Devos, al kwam er thuis zoveel werk op ons af, dat ik terugkeerde naar het Bildeken. Het moet ook praktisch mogelijk zijn om elders te gaan werken als je een eigen bedrijf hebt.

Wat is de grote moeilijkheid?

Arnaud: de balans tussen sport en handel

Brent: het management in zijn totaliteit. Wanneer doe je wat met welk paard? Opleiding, concoursplanning, voorbereiding, medische begeleiding. Wij volgen nu vooral ons gevoel en dan kom je wel eens bedrogen uit. We leren uit onze fouten en gelukkig hebben we al veel geleerd. En je bent nooit volleerd.

Arnaud: het is voor ons nog een groot leerproces en dan betaal je leergeld. We hebben niemand die echt zegt hoe we het moeten doen. We moeten het allemaal zelf uitzoeken. Het wordt weer een leerrijk jaar.

DIT ARTIKEL VERSCHEEN IN HAVERKLAP OP 30 februari 2020.
MEER PAARDENNIEUWS ZOALS DIT LEZEN? KLIK DAN HIER OM JE TE ABONNEREN OP HAVERKLAP.