Een terugblik op CAI Keispelt (LUX)
Verslag CAI Keispelt (Lux)
Na een nationale wedstrijd vorig jaar te hebben georganiseerd, ging men voor de voor de tweede maal direct over naar een internationale wedstrijd in Keispelt, een gehucht van de gemeente Kehlen nabij Luxemburg (stad) en telt een 550 inwoners. Geen menner dat het onmiddellijk kon vinden, want men had verkeerde adressen en coördinaten meegedeeld.
Iedereen was er rijkelijk op tijd om aan de vetcheck woensdagochtend te beginnen, al was die opnieuw eens verzet naar 16 u. Verkennen dan maar, helaas de hindernissen waren nog lang niet klaar. Gelukkig goed weer, dus een ritje te paard of met de fiets, iets gaan drinken of een ijsje eten dan maar, hé! Helaas, niets te vinden hier, alleen natuur en bergen op.
Gelukkig waren er al enkele officials gearriveerd om de grootste haperingen helpen op te lossen, nog nergens hebben deze zo hard moeten werken als hier. Parcoursbouwer en TD liepen hier zelf met de hamers, want een technische ploeg of een secretariaat was er niet.
De schamele hindernissen werden dikwijls omver gemaaid, het hindernispersoneel had vermoedelijk nog nooit een menwedstrijd gezien, wist ook niet hoe in te grijpen als dat nodig was.
Wel begrijpelijk als Luxemburgse organisator, je bent nationaal zo klein dat je nooit voldoende menners aan de start krijgt met eigen volk. Om meer menners te lokken moet hij wel internationaal. En dat is hem ook gelukt; 82 inschrijvingen met daarvan 13 Belgen, veel Duitsers, Fransen, Nederlanders en nog een paar landen door enkelingen vertegenwoordigt.
Enfin, eender welke wedstrijd in België is beter dan deze internationale, Vaux-sur-Sure was zeker beter van kwaliteit voor veel minder geld, maar had spijtig genoeg geen CAI-status. Zeer spijtig voor deze club om in een weekend te organiseren waar nog 2 internationale wedstrijden vielen en daarbij nog kort in de buurt waren. Grotere concurrentie kon je je niet voorstellen. Daar zou in de toekomst bij de opmaak van de kalender, meer rekening kunnen mee gehouden worden.
Want wie aan FEI-opgelegde criteria’s moet voldoen, heeft een aantal internationale wedstrijden te rijden. En voor bepaalde categorieën is er werkelijk te weinig keuze, er zijn maar heel weinig CAI’s voor 1 en 2-span pony’s en ook maar enkele voor enkelspan paard. Dus je moet rijden wat er is, zo niet moet je er verre reizen en hoge kosten voor maken.
Volgend jaar zou een Belgische internationale wedstrijd meer dan welkom zijn, een grote groep ponymenners die zich moeten selecteren, en eveneens de 2-spannen paard. Met het relatief groot aantal internationale officials in ons land, moet het ook lukken om de kosten laag te houden.
Verschillende organisatoren in ons land hebben zeker voldoende ervaring en terreinen om hier succesvol in te zijn.
Resultaten:
In de CAI** ;
5 Belgen die daar hun debuut maakten, met 2 opvallende prestaties Jean-Charles André wint in de cat. 2-span paard. Tot voor kort maar een CAR-menner, en die met zijn Freibergers telkens een goede marathon weet te rijden. Hier in een klein deelnemersveld weliswaar klimt hij op het hoogste schavotje in de einduitslag.
Tweede puike prestatie komt van Sara Van der Speeten die in alle onderdelen zich in de kopgroep wist te handhaven en in de einduitslag daarmee 2d werd. Ze leende hiervoor een ervaren pony uit het span van haar vader, nog eens het bewijs dat jonge menners veel kunnen leren van oudere en ervaren paarden.
In de CAI***;
3 VLP’ers in de pony enkelspanreeks. Denny Schuddinck en Rudi Van den Berghe, respectievelijk 7de en 10de op 15 deelnemers. Dat is nog niet wat het kan worden, hier is nog werk aan de winkel. Sebastien Pallen gaf op in de vaardigheid, zijn pony had er duidelijk geen zin in.
In de enkelspan paard reeks kwamen onze kandidaten voor het WK-2018 in actie, sommige hadden na een ontgoocheling in Kronenberg wat recht te zetten.
Laure Phillipot was de enige die hier kon bevestigen (3de plaats) dat ze een ticket voor het WK verdient, de anderen reden van gematigd tot slecht. Pieter-Jan Brynaert, goed in Kronenberg was hier niet aanwezig, en Mark Wentein was Chef d’equipe in Valkenswaard.
Allemaal hebben ze nog werk, 2 niet veel maar bij de anderen moeten we ons afvragen of ze dit nog op tijd gaan klaar krijgen.
