Na vijf jaar neemt Inge Vandael afscheid als Directeur van LRV. Inge slaat professioneel een nieuwe weg in, maar LRV blijft in haar hart een bijzondere plaats innemen. Dat het allesbehalve een makkelijke keuze is, bewijst onderstaande ‘open brief’ van Inge Vandael, die binnen LRV voor een aantal belangrijke en levensnoodzakelijke veranderingen heeft gezorgd.
Beste leden, vrijwilligers, ruiters, ouders, bestuursleden en kennissen,
Na vijf intensieve jaren is het tijd om de fakkel door te geven, tijd voor verandering. In deze periode heb ik ontzettend veel geleerd van LRV, maar vooral van velen onder jullie. Communicatie en openheid creëren in onze organisatie was één van mijn aandachtspunten, waarbij ik altijd getracht heb om zoveel mogelijk te observeren, te luisteren en deze input te vertalen naar beleidsvoorstellen. Kortom, ik heb enorm veel kennis en ervaring geput uit onze ‘samenwerking’, en vele nieuwe vrienden leren kennen. Daar wil ik elk van jullie uit de grond van mijn hart enorm voor bedanken.
Wie mij een beetje kent, weet ook dat ik van verandering en uitdagingen hou. Dat een jaar, wat mij betreft, uit 365 kansen bestaat. Kansen om bij te leren, mijn kijk te verbreden, ervaringen op te doen en om af en toe een nieuwe weg in te slaan.
Dat moment is voor mij nu aangebroken. Afscheid nemen van LRV en van mijn team is wellicht één van de moeilijkste beslissingen geweest die ik ooit nam. Omdat LRV een organisatie is, die je leidt vanuit je hart. Onze familiale cultuur is en blijft uniek. Ondanks alle maatschappelijke veranderingen is dat iets waarvan ik hoop dat dat nooit zal veranderen.
Onze maatschappij is enorm gewijzigd de laatste jaren. De ene ziet dat al wat sneller in dan de ander. Maar het is wel zo. Mensen worden individualistischer, kritischer en veeleisender. Die laatste twee eigenschappen houden ons scherp en zijn noodzakelijk om te blijven groeien. Anderzijds betekent dit ook dat de verwachtingen ten allen tijde zeer hoog gespannen zijn. Hoge verwachtingen zijn wat mij betreft goed, maar het moet realistisch blijven.
Ik heb getracht om tijdens mijn vijf jaren als LRV-Directeur, overal en altijd aanwezig of bereikbaar te zijn. 7 dagen op 7 en 24u op 24. Wanneer ik op zondagochtend om 5u wakker werd gebeld om een wedstrijd af te lassen, sprong ik steevast uit bed. Na de vierde nachtelijke vergadering in dezelfde week, waar ik om 2u thuis kwam, liep de wekker alsnog om 6u af om de kinderen naar school te brengen en de twee uur-durende file naar Oud-Heverlee te trotseren. Op iedere wedstrijd waar ik aanwezig was, als groom, pony-ouder of als amazone, heb ik altijd geprobeerd op elke vraag een antwoord te formuleren, zodat jullie niet naar het LRV-secretariaat hoefden te bellen tijdens de kantooruren. Ik heb klantvriendelijkheid altijd één van de belangrijkste aspecten van onze dienstverlening gevonden.
Alhoewel ik helemaal niet perfect ben of alles perfect heb gedaan, heb ik wel keihard gewerkt. Niets was me te veel. Anderzijds heb ik gedurende de afgelopen vijf jaar ook mogen genieten van heel veel ongelooflijke en onvergetelijke momenten. Maar het non-stop durende werk, de intensiteit van de momenten, de hindernissen op weg naar …. ze hebben ongetwijfeld fysiek en mentaal hun tol geëist. Iets waar mijn onmiddellijke omgeving reeds geruime tijd bezorgd om was.
Directeur zijn van een hippische federatie is geen populair beroep en ik heb ongetwijfeld mensen tegen de borst gestoten met beslissingen. Ik heb voor mezelf altijd geprobeerd om voor iedereen rechtlijnig te zijn en te blijven, ongeacht wie de vraag stelde. Voor mij was dat de enige manier om mezelf iedere dag in de spiegel aan te kunnen blijven kijken. Maar makkelijk was soms anders. Ik ben meermaals bedreigd met advocaten en heb steevast mijn stelling aangehouden dat een respectvolle discussie moet kunnen, maar in de huidige tijdsgeest ontvang je een aangetekend schrijven, waardoor de deuren zich sluiten. Dat is niet mijn stijl en betreur ik enorm.
Ik schrijf deze open brief om jullie een beetje inzicht te geven van het werk achter de schermen en mijn beweegredenen een andere weg in te slaan in de hoop dat de verwachtingen naar mijn opvolg(st)er hopelijk minder scherp gespannen staan.
Ik ben er van overtuigd dat mijn beslissing de juiste is op het juiste moment en neem afscheid als leidinggevende van LRV, maar zeker niet als lid, pony-ouder, groom of amazone. Mijn voornaamste focus ligt nu in het afwerken van openstaande projecten en een correcte overdracht naar mijn opvolger, waarvan ik hoop dat hij of zij LRV zoveel in het hart draagt als ik vijf jaar lang heb gedaan, want dat LRV in goede handen is en blijft, is voor mij de hoofdzaak.
Ik wens jullie allen het allerbeste, veel succes in alles wat jullie ondernemen en bovenal… veel plezier en vriendschap.
Graag tot binnenkort,
Inge Vandael
