Peter Van den Bulck

19/05/2017 12:15

11 min

paardenfotograaf.be

Nationaal LRV Kampioen Toon Janssens

‘Je hoopt er telkens op, al verwacht je het nooit’ vertelt Toon Janssens (31), de nieuwe Nationaal LRV Kampioen. Hij is gedreven, ambitieus en tegelijk heel nuchter. Hij weet wat hij wil en wat hij kan, en niet kan. Zo probeerde hij profruiter te worden, zonder succes. Hij werd dan maar profschilder. Springen doet Toon nationaal, schilderen doet hij internationaal en gelukkig heeft hij het juiste evenwicht gevonden tussen inspanning en ontspanning. De beloning kwam er met de hoogste haalbare onderscheiden, die van Nationaal LRV Kampioen.

Kris Van Loo

Beste Toon, het werd eens tijd dat jij eens een voorbeeld nam aan je toekomstige echtgenote!

(lacht)…tja, ik denk dat Annelies al zes of zeven nationale en provinciale titels behaald heeft. Dat is enorm hé. Ik ben zelfs de tel kwijt. Ik kon niet achter blijven. Alhoewel ik ook al eens nationaal kampioen werd in Middel dressuur en eenmaal provinciaal kampioen in springen Licht. Ik geef het toe, mijn palmares stelt niks voor in vergelijking met dat van Annelies. Al heb ik mijn inhaalbeweging ingezet.

Plaagt ze jou daarmee?

Eigenlijk niet. Al wordt er wel over gepraat in de dagen voor het kampioenschap. Al moeten we de realiteit onder ogen zien, je hebt altijd een beetje het geluk van de dag nodig. In springen is dat balkje zo gevallen. Of hij blijft liggen. Ik had nu twee paarden voor het nationaal indoor kampioenschap. Met mijn eerste paard Hippo vh Gestelhof (Quidam de Revel) was ik foutloos, maar kwam ik buiten met een puntje tijd. Met Gina vh Gestelhof (Ferro) wist ik dus dat ik sneller moest zijn in mijn basisomloop. Net daardoor had ik de snelste tijd en mocht ik als laatste starten in de barrage. We waren met tien en niemand voor mij was tot dan foutloos. Het moet gewoon meezitten op dat moment.

In dressuur weet je beter waar je staat en wat je waard bent? Jij kan het weten?

Ik heb van mijn 16 tot mijn 26 dressuur gereden. Omdat ik Blanka had, een fantastisch dressuurpaard. Ik werd er ooit tweede mee op het nationaal kampioenschap in de L reeks. En dat kwam dan nog omdat ik verkeerd reed, door de zenuwen. In de M reeks heb ik zelfs gewonnen. Toen we de overstap maakten naar Z, kreeg ze een peesblessure en was het voorbij. Het Provinciaal Kampioenschap was dat seizoen een opsteker. Ik werd tweede in de hoogste reeks. Twee na…inderdaad Annelie. Ik heb altijd graag dressuur gereden en op m’n 18e heb ik twee maand stage te lopen bij Jan Nivelle in Duitsland en toen had ik het helemaal te pakken.

Wat is het eenvoudigste, springen of dressuur?

Het is allebei even moeilijk op wedstrijd, al mag je wel stellen dat dressuurtraining veel intensiever en gedetailleerder is. Ik zie tijdens de week het verschil tussen Annelies en mij. Zij werkt in ploegen en begint soms om drie uur ’s middags aan haar trainingen. Ik werk altijd tot zes uur ’s avonds, dan snel iets eten en dan pas naar de paarden. Vanaf woensdag, want maandag en dinsdagavond bezoek ik klanten en maak ik offertes. Annelies traint zes paarden, ik acht. Ik neem een half uur per paard, Annelies is vlot 50 minuten bezig per paard. Ik kan vergelijken; een dressuurpaard train je in je t-shirt, een springpaard train je met je jas aan.

Jij bent een relatief jonge springruiter?

Ik ben opgegroeid in een LRV nest. Bij de pony’s reed ik dressuur en jumping, op m’n 16e koos ik voor dressuur. Pas de laatste vier jaar rij ik uitsluitend jumpingpaarden.

Kijkt een voormalige dressuurruiter soms met verbazing naar springruiters?

(grijnst) Ik heb mijn paarden toch graag geschoold als ze in de piste komen. Ik zie sommige ruiters zonder teugels rijden….dat zou ik niet kunnen. Echte springruiters rijden veel dressuur. Het kan niet anders.

Jij wou ooit profruiter worden?

Daar heb ik altijd van gedroomd. Heel mijn leven, of toch gans mijn jeugd. De paardenhumaniora of Gesves was geen optie. Leer eerste een stiel, zeiden mijn ouders en dat heb ik dan ook gedaan. En daar ben ik achteraf blij voor. Mijn vader was schilder en ik heb ook het diploma van schilder. Ik moest kiezen; metaal, hout of schilder en het werd dat laatste. Het interesseerde me ook. Vanaf m’n 16e ging ik bij een schilder in de buurt bijklussen en die man heeft mij de liefde voor het vak bijgebracht. Ik had mijn passie gevonden. Ik leerde speciale technieken en ging er helemaal in op. De job fascineerde me.

Jij bent de man achter Painted Creations en wordt gevraagd van Meerhout over Knokke via Cannes tot in Mallorca? Jij springt niet internationaal, maar schildert internationaal!

Ik heb mijn eigen schildersbedrijf gestart en inmiddels werken wij met tien mensen. We onderscheiden ons in de afwerking en perfectie. Dat moet een 10 op 10 zijn. Voor minder gaan we niet. Wij werken met exclusieve technieken en dat moet af zijn. Ik heb het geluk dat ik gevraagd word door architecten met goed cliënteel. Die eisen de perfecte afwerking en dat kunnen wij aanbieden.

Kan jij ook ‘echt’ schilderen? Kunst? Paarden?

Neen, daar ben ik niet mee bezig. Dat kan ik niet.

Jij wou wel schilderen met paarden en daarvoor ben je twee jaar in de leer geweest bij Niels Bruynseels?

Waar ik heb vastgesteld dat ik niet goed genoeg was als ruiter. Ik was jong en droomde van een carrière als profruiter. Ik ben blij dat ik van Niels de kans gekregen heb, al kwam ik er vrij snel achter dat die paardenwereld geen wereld is voor gewone werkmensen. Ik streef altijd naar het beste. In mijn schilderbedrijf zijn we op de goede weg, als ruiter kwam ik er snel achter dat me dat niet zou lukken. Ik zag jongere ruiters al 1.50m springen, terwijl ik over één meter huppelde. Dan hoefde het niet meer voor mij. Die topsportwereld was voor mij onbereikbaar omdat het onbetaalbaar is. En ik had wellicht niet het talent om de top te bereiken. Ik heb de paardenwereld nuchter bekeken en mijn conclusie gemaakt.

Ruiters die niet goed genoeg zijn, worden handelaars?

Nu moet je zien hoe je dat verwoordt, maar ik heb in die periode alles gezien in die wereld en dat was niet altijd even fraai. Het gaat er niet altijd even correct aan toe en dat strookt niet met mijn waarden en opvattingen. Paardenhandel was dus geen optie. Die wereld was niet echt mijn ding. En voor een goed begrip, en dat wil ik duidelijk onderstrepen; wat ik net zei heeft geen betrekking op Niels, integendeel. Het gaat over de paardenwereld in het algemeen.

En dan word je schilder?

Mijn vader werkte voor een schilderbedrijf en ik kreeg de kans om zijn collega te worden. Alleen, zijn werkgever stelde me voor dat ik 1.000€ per maand zou verdienen. Gedurende twee maanden en dan zou hij zien wat de mogelijkheden waren. Tja, dan kon ik maar beter voor eigen rekening werken, want veel minder kon en zou ik niet verdienen. Ik ben dus zelfstandige geworden en een jaar later was mijn vader mijn eerste werknemer. We zijn nu tien jaar later en heb tien schilders in dienst.

Hoe combineer jij je gedrevenheid met je sport?

Ik ben in alles gedreven, al heb ik soms tijd te kort. Op het Gestelhof proberen we het wel zo te organiseren dat de paarden voldoende beweging krijgen.

Wie was er het eerst in je leven, het Gestelhof of Annelies?

Annelies! Het Gestelhof en ik wonen allebei in Meerhout, maar ik ben pas met Louis in contact gekomen via Annelies.

Wie reed er toen met de springpaarden van Louis Van Gestel?

Eigenlijk niemand. Karel Cox bracht sporadisch een springpaard uit op wedstrijd, maar daar bleef het bij. Ik reed toen de paarden uit de fokkerij van mijn vader. Mijn beste paard Blanka viel onherroepelijk uit met een peesblessure en Louis had een springpaard staan dat hij aan mij toevertrouwde. Eén werd twee en twee werd drie en nu heb ik er vier in training van het Gestelhof. Samen met de paarden van mij en mijn vader zijn er dat acht in totaal. De dressuurpaarden van het Gestelhof worden door Anneleis uitgebracht en ik neem de springpaarden deels voor mijn rekening.

Je liefde voor dressuur is wel gebleven?

Als ik morgen opnieuw een paard zoals Blanka tegenkom, zou ik onmiddellijk dressuur rijden. Denk ik….al stopt het wel ergens hé, ik heb mijn eigen zaak plus acht paarden. Daarmee zijn mijn dagen meer dan gevuld.

Jij bent op het Gestelhof met je gat in de boter gevallen?

Ik besef heel goed dat ik een luxepaard ben. Het Gestelhof ligt in onze achtertuin, de paarden worden goed verzorgd en Annelies en ik hoeven ze enkel te rijden. Ik denk dat het een win win situatie is voor iedereen. Louis is blij dat zijn paarden op wedstrijd gaan en wij zijn blij dat we ze op wedstrijd mogen uitbrengen. Het zou voor mij, met mijn schildersbedrijf, anders niet mogelijk zijn.

Jij hebt het evenwicht gevonden?

Toch wel, gelukkig maar.

Stel dat je bedrijf exponentieel zou groeien, zou je dan de paarden laten vallen?

Nooit! Er is nog veel potentieel in mijn zaak en ik zou nog kunnen groeien en meer verdienen, al zou dat ten koste zijn van de paarden en dat wil ik niet. Wat heb je eraan om nog harder te werken en nog meer te verdienen, als je er niet van kan genieten? Wat heb je dan van je leven? We werden daar recent nog mee geconfronteerd toen May, de vrouw van Louis, overleed. Het leven kans soms zo voorbij zijn. We hebben het daar in die periode vaak over gehad, Annelies en ik, en het is simpel, de paarden blijven in ons leven. Ik spring elke morgen om vijf uur uit mijn bed, kom ’s avonds thuis rond zes uur en dan naar het Gestelhof tot tien uur. Er zijn momenten geweest dat ik dacht aan stoppen, maar daar ben ik van afgestapt. En het mag beroepshalve wat minder zijn. Dat doet helemaal geen afbreuk aan mijn ambitie, mijn medewerkers en ik zijn allemaal heel gedreven. Ik ben dat in alles wat ik doe.

En dan word je beloond met de kampioenentitel!

Fantastisch hé! Op het Provinciaal Kampioenschap was het ook al goed. Ik had drie paarden en werd vijfde en zesde. Op het Nationaal Kampioenschap startte ik er twee en Gina heeft het afgemaakt. Ze was de enige die foutloos bleef in de barrage.

Foutloos blijven volstond voor de titel, makkelijker gezegd dan gedaan!

Ja, want dat heeft me op het Provinciaal Kampioenschap de das omgedaan. Als je binnenrijdt met het besef dat je geen fout mag maken en je daar te fel op focust, is de kans groot dat je net wel in de fout gaat. Ik weet dat, dan begin ik te stijf en te gespannen te rijden. Op het Nationaal Kampioenschap had ik me voorgenomen om me daar niet aan te laten vangen. Want als je denkt aan die balk, valt hij gegarandeerd. Ik bleef echt ontspannen op het Nationaal Kampioenschap. Als die balk moet vallen, valt hij toch. Ik mocht en heb er niet aan gedacht. Het was de eerste keer dat ik met die instelling reed. Op weg van Meerhout naar Heverlee heb ik het me ingeprent; wees niet bang van die balk.

Is Annelies op dat moment belangrijk om de rust te bewaren?

Op dat moment zit ik in mijn cocon. Ik ben dan het liefst alleen en moet er niemand iets komen zeggen. Enkel Annelies zei net voor ik binnenreed dat er niemand foutloos was….. Ongelooflijk hé! Ik had nooit gedacht dat me dat zou overkomen. Omdat het al zo vaak niet gelukt is. Ik hoopte er wel op, maar verwachtte het niet.

Gina vh Gestelhof noem je het beste paard waar je ooit mee gereden hebt?

Met voorsprong! Zij is het voorzichtigste paard waar ik ooit mee gereden heb. Amai! Vanaf we begonnen in Licht sprong zij foutloos en dat is tot in Zwaar nooit anders geweest. Zelfs op training wil ze geen balk raken.

Gina zien we niet veel op LRV wedstrijden?

Als de bodem niet optimaal is, verliest ze haar vertrouwen. Daarom dat ze geen LRV buitenwedstrijden springt. Gina springt Silver en Gold League. Ze zal haar titel dus niet verdedigen op het outdoor Nationaal Toernooi. Al heeft het Gestelhof nog andere ijzers in het vuur, zoals Gizelle, Helia en Hippo. Het Gestelhof heeft voldoende kwaliteit op stal!